Toen 6 jaar geleden alle kinderen het huis uit waren, hebben wij een hondje aangeschaft. Het was namelijk wel heel stil in huis en er was niets of niemand meer om voor te zorgen. Nou ja, behalve mijn man dan, maar die is daartoe heel goed zelf in staat. Ons hondje is een Shih Tzu en haar naam is Kwiebus. Ze is nogal gemakzuchtig uitgevallen en laat zich graag vertroetelen. Ze heeft een blauw en bruin oog, maar dat is zeker niet de enige afwijking, die ze vertoont. Ze is naast aartslui ook nog stronteigenwijs en ontzettend nieuwsgierig. Maar wat zijn wij blij met haar! Nu zeg ik altijd, dat het de beste aankoop is, die we ooit gedaan hebben. Daar kan geen auto of bankstel tegenop. Maar dat wist ik toen van mezelf nog niet.

Van nature houd ik van structuur, een strakke organisatie en dus ook een opgeruimd huis. Dan functioneer ik het beste en voel ik me het meest op mijn gemak. Jaren geleden heb ik schilderijen van textiel gemaakt en kreeg ik altijd als compliment, dat ik secuur en nauwkeurig werkte. Daar hoefde ik niet extra mijn best voor te doen, het werk kwam gewoon zo uit mijn vingers. Maar ik was juist jaloers op de wat slordig afgewerkte textielschilderijen. De rafelige stukjes stof, de niet afgeknipte draadjes en de rommelige composities vond ik juist heel kunstzinnig.

De weeke vur de kermis en nò de kermis zing, zowie zoewe, al aparte weeke zonder detter iets aparts gebeurt.

Heel nieuwsgierig was ik naar het boekje Me-Time van Anne, persoonlijke coach en psycholoog. Een aantal maanden geleden hadden we elkaar wat beter leren kennen. Ze had indertijd gereageerd op een column die ik geschreven had in de Neije krant.

De subsidieregeling praktijkleren biedt een tegemoetkoming in de kosten aan werkgevers die een praktijk- of werkleerplaats aanbieden aan studenten, leerlingen of promovendi. De minister van OCW heeft de subsidieregeling gewijzigd. Ten eerste zijn de subsidieplafonds voor 2021 vastgesteld. De afgelopen jaren was het budget ontoereikend om aan alle aanvragers de maximumsubsidie van € 2.700 per volledige praktijkleerplaats uit te keren. De plafonds zijn daarom verhoogd.

Omdat mevrouw leed aan dementie en zeer verwarde periodes had, kwam deze opmerking totaal onverwacht na het overlijden van haar man. De nabestaanden twijfelden aanvankelijk of mevrouw wel mee kon naar de uitvaart. Deden ze daar wel goed aan, snapte ze het nog? Had het nog wel zin? Deze opmerking deed hen beseffen dat mevrouw op momenten wel degelijk wist wat er aan de hand was. De twijfel was verdwenen, natuurlijk ging mevrouw mee!