Wà we gehad hebbe di joor, dè wiejte we wel en dè waar nie veul soeps. Vur sommige families zelfs hiejl verdrietig mè ut verlies van un naaste.

Kerstmis is voorbij en waar gaan we met zijn allen naartoe met de wereld? Dat is de vraag die wellicht bij meer mensen speelt. Onlangs viel mijn oog op een filmpje van een verhoor van Prof Dr. Bob de Wit, hoogleraar strategisch leiderschap- Nyenrode Business University.

‘Kom even gezellig bij me zitten’ zei het oude vrouwtje. Toen ik ietwat verbaasd keek vertelde ze me dat ik niet bang voor corona hoefde te zijn. ‘Het is bijna Kerstmis’ zei ze. ‘Vrede op aarde’.

2020 jaar geleden ergens hier heel ver vandaan waren Josef en Maria onderweg met een ezel. Er moest namelijk een volkstelling gehouden worden voor de toekomst van het land.

Ja ovver un par daag ist wer zòweid, Kersemis, en dè word gevierd òvver hel de werreld en al twèduuzend en nèggentien joor laang.

Het einde van het jaar is in zicht. En wat voor jaar! Een jaar dat de geschiedenisboeken zal ingaan als dat van de coronapandemie met alle gevolgen van dien. In de zorg, op economisch en op sociaal vlak. Onvergetelijk, maar wel een jaar dat we eigenlijk zo snel mogelijk wíllen vergeten. We willen ons weer richten op de toekomst, op de vrijheid, op contact zonder afstand.