De afgelopen vierdaagse ging ik dapper en goed getraind en gemutst van start. De eerste dag kom ik een spreuk tegen die ik helemaal geweldig vind, pijn is onvermijdelijk, lijden is optioneel.

Per 1 januari 2020 gaat de termijn van partneralimentatie omlaag, van de huidige 12 jaar naar de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van 5 jaar.

“Niet iedereen ziet hoe ik je mis; elke dag weer vele malen. Niet iedereen ziet dat mijn tranen zo hoog zitten, dat er niets voor nodig is om deze onophoudelijk te laten stromen.

Ja, dè is nou vekansietijd. Gè gòt er tusse uit en ès gè dan trug kamt dan bende nog blijer ès toe gè gingt.

Ja, in de Neije krant van verlééje week stond; d’n ònkammende zondag is ‘r un Meet en Greet bij al die “kunstenaars” van de Kunstroute.

Zoals iedere ochtend kijk ik mijn e-mail na. Zoals gewoonlijk is het postvak ongewenst drukker bezet dan het postvak wat meestal wel relevante post laat zien. Weg met die rommel, niet te geloven wat men niet allemaal probeert om de mens te verleiden om tot aankoop te komen.