Ik zaat van de week, vur de middeg al, de zon al hòg òn d’n Hemmel bij mense òn de koffie en we , zij en wij hoefde eigelek niks tigge mekaar te zegge want Volkel in de wolke hait grotste woord.
Afijn toen ze ongeveer stil waare kwamp’r nog ‘n vrouwke bij zitte en die hai d’r hundje bij’r. Gè moet oit iets zegge umt òn de gang te krijge, dus zinnik; dè ziet’r nog jong uit en moij getiejkend, wit mè zwart, wijzend nor ut hundje.
Ja, di kunde better zegge ès; hij ziet’r al àwt uit want dan slòdde de plank lèllek mis en zeker èstie nog nie zò àwt is.
Ik vroeg hoe heittie? Nou moet ik’r um liege hoe dettie ok al wer heet, mar dè dùtter eigelek ok nie tòw.
We waare òn de proot en dè telt, en ze vertelde honderd uit ovver al die heúnd die ze wel nie kende.
Bij een van die heúnd kende ze zelfs de vurnaam: Wammes, die hàn ze ut zelfde genoemd ès die z’n moeder.
Ja, zoewe zin ze, dè heúndje kon ‘r nie òn wenne dettie alliejn waar bij die mense en zoewe doende schafte die d’r nog enne’n aon en ze noemde’m Lui. Nou waar Lui nèturlek nog mar hieël kléin en die hai un getje gevonde in de dorre heg wor hij net dur hen kon.
Wammes ok nie te lui en krabde en krienste net zò laang tottie d’r ok dur hen kon.
Same dinne ze de stroot over want dur lijkt ut altijd mòijer.
De vrouw des huize’s krig in de gaate desse weg waare en riep toen nog hiejl vriendelek van achter die dorre heg van toe net; Lui en Wammes, kom is gaaw bij ut vrouwtje, mar niks. Toen al un bitje nijdiger en op unne hòggere’n toon; LuiWammes kom hier!
Dur kwamp net unne mens en un vrouw op dur dooi gemak in d’n hògste ondersteuningsstand hen gefietst en ik hurde nog net, want ik kwamp toevallig net van d’n andere kant, dettie vrouw al kijkend in dùrre spiegel, tigge dieje mens zin; niks um geeve, gewoon dur fietse.
Ja, vruger gebruikte ons Moeder, en nie alliejn ons moeder, eigelek alleman, dieje naam van LuiWammes te pás en te ònpás.
Ès wij vruger, mè zo’n weer net ès van de week, zoewe mar sles onder onze peerenbom laage, dan zin ons Moeder al van; Jonge’s wà ligde dur toch te LuiWammesse.
En ès ze iemest kende die ut werke ok nie uitgevonde hai, dan zin ze ; wànne LuiWammes!
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
