Tis toch wà, nou gù zelfs de vierdaagse nie deur. Gèn vier, gèn drééij, gèn twieje zelfs nog nie enne’n dag.
En al die mense hebbe nou vur niks getréénd.
Gelukkig vur de schoenmakers desse dè toch nog gedòn hebbe want hoe dikker getréénd hoe dunner oew schoenzóóle.
Blóójers dè valt wel mee want ès gè ont trééne bent dan hawde wel ier op.
Ze hebbe allemòl unne zaktillefoon bij’r.
Ja want bij sommige kunde dè goed zien in zò’n korte wandelboks en dan belle ze gewoon iemeste op van; komt ming mar haole en ik stòij bij de Geffe’sebrug. Dur waacht ik. Ik kan nou nie langer mer próóte want ming batterij is zòwà leeg. Dan worret stil en ziet ze dan mar is te vijne.
En wà denkte van al die Huwelèke die ‘r ander jorre uit vort kamme en op d’n urste’n dag, dieje blauwen dinsdag, ja dan bende nog mar net unne’n blauwe mòndag ònt lóópe. De ròse woensdag blijft nou unne gewone ongekleurde gehaktballendag net ès anders.
Gen wandelaars, ok gen vrijwilligers, ok gen bierdrinkers dus ok gen winst bij de brouwers, nou keldert ut aandeel in plats van’t bier.
De Gladiole worre ze òn de strootstiejn nog nie kwijt.
In Cuijk stond van de week unne wandelaar mar sles wà rond te drentele dur òn de Maoskant en toen ik vroeg; op wie stòdde toch te waachte, toen zinnie; ik stòj op die brug te waachte die hier toch alle joor kumt te ligge of ben ik soms un brug te wijd? Dan zulde nog laang moete waachte Meneerke, zin ik, misschien wel tot ut kommende jaor.
In Nimweege zitte ze tot volgend joor opgescheept mè al die aaw bankstelle, toffels en stuul en ledikante die door aalt langs de Sint Annastroot blijve ligge en staon.
De veegploeg en de de mense van d’n bessumwaage zitte mè mekaar te “Jokere” um d’n tijd dur te komme.
Meneer Sackers, de baas van’t hel speul, du alle waalstrandjes af um de peiling te peile van hoe de vlag erbij hangt, want die hange ze toch gewoon buite. Nimweege zonder dè wandelfeest is ut zelfde ès un week mè;
gènne’n enne’n dag.
Hawdoe, unne goeije vèkansie en hàw’t gezond!
Pietje de grondwerker
