Je hebt vroegbloeiers en laatbloeiers. Ik geloof niet dat er planten of bloemen bestaan die eeuwig in volle glorie in bloei staan. Er moet toch altijd een rustperiode inzitten waarin men bij kan komen van het bloeien en in volle kracht staan.
Het is een mooie gedachte dat eens het menselijke ras in volle bloei en in zijn volle macht en kracht staat. De potentie is er dat weet ik zeker, maar ja die struikelblokken hé. Ik zelf ben een laatbloeier en wel een behoorlijke mag ik zeggen. Er gebeurt iets voor mijn ogen en ik zie het gewoon niet. Omdat ik niet goed kijk en oplet natuurlijk. Te veel slaap in mijn ogen? Te veel met mijn eigen gedoetje bezig omdat ik ten slotte ook nog in bloei wil komen. Niet beseffend dat ik de ander daar, als spiegel, ook voor nodig heb. Ziende blind zegt men weleens en ik heb daar soms behoorlijk veel last van.
Onlangs zag ik op Netflix een serie (Atiye) voorbijkomen die ik gevolgd had. De tweede was nu ook te zien. Vaag herinnerde ik me dat ik het wel een interessante serie vond. Het heeft iets mystieks en speelt zich in Turkije af op plekken waar ik nog graag, eens, naartoe zou willen gaan. Helaas kon ik me van de eerste serie nauwelijks iets herinneren dus besloot ik dan maar weer van voren af aan te beginnen. Dit probleem heb ik helaas vaker. Dat ik een film of serie zie en feitelijk ook niet. In ieder geval niet genoeg om te blijven hangen of indalen in mijn systeem. Ik let gewoon niet genoeg op maar denk ook niet voldoende na en dat vind ik iets zorgelijker.
Onlangs werd ik namelijk wakker en zag het boek naast mijn bed liggen wat ik met veel interesse aan het lezen ben: Geluk zonder voorwaarden. Ik vond het eerlijk gezegd een beetje een zoete titel maar iets zorgde ervoor dat ik het toch ging lezen. Nadat ik het boek bijna uit had, de tekst: Geluk zonder voorwaarden, nog eens door mijn systeem werd geduwd, begreep ik hem pas. Natuurlijk…we, de mens, stelt altijd een voorwaarde om gelukkig te kunnen zijn. Iets willen hebben dus of iets willen zijn. Ik wil honderd worden maar dan wel in een goede gezondheid. Ik wil kinderen maar dan moeten ze wel gezond en lief zijn en goed kunnen leren, communiceren en ga zo maar door. Ik ben gelukkig als ik dat heb, krijg, gewonnen heb, dat kan doen of laten etc. Jeetje, als ik nu eens gewoon, zo gewoon is het schijnbaar ook weer niet, goed had nagedacht over de tekst. Notabene op de voorkant van het boek, dan had ik er zelf wellicht ook uit kunnen komen. Nee hoor, de hele lange aanloop had mijn brein nodig om tot het moment suprême te kunnen komen: Je kunt nu op dit moment gelukkig zijn; stel geen voorwaarden. Zeer verontrustend toch? Duidelijk een laatbloeier. Gewoon niet dieper nadenken dan mijn neus lang is.
In het voorjaar geniet ik van de bloemen die hun kopjes bij de eerste zonnestralen boven de grond laten zien. Maar eerlijk gezegd geniet ik ook wel van de laatbloeiers. Goh…niet gedacht dat er nog zoveel bloemen en struiken zich dan van hun mooiste kant laten zien. De herfstkleuren en hun prachtige bladertooi zijn een lust voor het oog om te zien. Evenals mijn peperplantje, dat na veel zon en water feitelijk op zijn mooist is. De rode pepers hangen trots en fier en stralen dat het een lieve lust is. Ook een laatbloeier die veel tijd nodig heeft om tot bloei te komen. Net als ik, ik ben gelukkig niet alleen.
Tilly Gerritsma
Mill
