Net nò Neeij joor moes ik iets hebbe en ik kon ut nerges veine. De dreeij kunninge òngeroepe, want die zag ik toevallig nog net staon, ut Heilige Anthonius gebedje gebid, ondertusse nor boove gekeeke want dur zittie en dè hebbe wij zoewe gelierd, mar niks nie hielp.

“Heilige’n Anthonius beste vrind, geef dè ik ming,..ming,..zeggut is,………..terugvind”.
Mènde nou toch, dè ik nog wis wa’k ònt zuuke waar.
Ik haij wel unne’n hoop dinger trug gevonde die’k al laang niemer gezien haij. Zoewe van die zunt dinger, zunt um weg te gòije.
Ons M’rietje, ut goei ding, zè heel duk tigge ming; gòij toch weg al dè aaw greij. Ze hetter zelf gen erg in dè we ok al in de zeuventig zing en dan zeg ik er aachter aon; ik gòij ouw toch ok nie weg!
In de Graaf dor zing ze ok iets kwijt of ze kunne ut niemer veine. De krante stòn er vol van, de Slot Nonne zing weg de Kapucijners zing weg, de Pastoer die is al weg en d’n Burgemester die gu ok weg.
Nou heb ik gehurd desse ok geer net ès Cuijk, Boxmeer en Sint Tunnis toch eigelek ok wel ut liefste bij ons, de Gemente Mill en Sint Hubert willen huure en dè snap ik wel.
Vruger hàn wij hier dieje slogan; “Mill een verrassende Ontmoeting” en dè is nog.
In’t begin docht ik oei oei, mar toen ik dè is wa haij laote bezinke toen daacht ik nou, ons M’rietje kumt ok uit de Graaf en wa dè betreft haij ik ut slechter kunne treffe…
Dur kumt bij; ze hebbe in de Graaf toch ok veul dinge die wij nog nie hebbe, zoewe ès un geblakerd Palazzo, un Stadsport, onderaardse gange, un Jachthave, ut Arsenaal van wijle Jan de Bouvrie en dè’s toch ok nie niks en wa te denke van de Grafsebrug, de John S.Thompson brug.
Zò gaaw ès die opgeschilderd is dan maake wij d’r un Tolbrug van en al die gééne die vanuit de Gelderse kant nor hier, zeg mar heel geer, nor ons wille kamme, die moete er dan mar dreeij euro per man per kier vur over hebbe.
Van disse kant af dur over, hoefde niks te betaole.
Kom de nou trug vanaf de Nimweegse kant dan reeijde mar ovver Cuijk, dur hebbe ze wel un fietsbrug mar nog nooit van tol gehurd. En nou weet ik inèns wer wa’k kwijt waar, minge’n tol, ooit dur “iemest” opgeruimd…

Hawdoe
Pietje de Grondwerker