Nee dè moete zeker nie doen in disse’n tijd en mè alles wà gè wel en nie magt. Gewoon dur gaon zo goed en kwoot ès dè kan. Dè doen alle karnavalsclubs ok en wùrrum wij dan nie. D’r is toch wer van alles te doen hier en door. De Klotstekers haawe zelfs unne’n optocht mar dan int klién.
Aswoensdag gù ok gewoon deur zoewe hùrde ik van de Pastoer en de Pastor en de vááste gù ok váást en zeker deur. Gewoon dezelfde vertig daag ès aander jòrre en mè de Elfstedetocht ondanks dè dè mar ènne’n dag is, is dè nog lááng nie zeker.
Trouwe’s die twèhonderd kilometer haole ze noit um vur de ovendklok wer trug te zing.
Ja, die ovendklok dè is ok al wer zòiets, urst nooit van gehùrd, ja soms op de tillevisie in un weit è weg laand, wor gè toch nooit kwamt.
Ons M’rietje hè, um toch iets te doen alle kááste òvverhoop gehòld en toen vond ze nog twieje dooze me “Mens erger je niet”en “Ganzeborde” gè kent dè nog wel.
Dus wij sóves òn de gang, mar nou moet ik wel urst èfkes zegge; Dì zing hiél moij spelleke’s, mar dan moete wel un hiééél goei getrouwd stel zing mè nogal wà, dur dik en dun, ervaring. Zeg mar zòiets ès wij allemòl.
Wè waare begònne mè “Ganzeborde” en ut begòn al mètién goed, toen ons M’rietje vier en vijf gòijde en zoewe zin ze; dan pas meude echt beginne en ze zette dur witte Gans dan ok meteen op vier en vijftig, nou goed, zoewe docht ik mè ènnige’n twijfel, spelregels zing spelregels.
Eindelek moch ik ok beginne mè ming zwarte Gans en ik kwam al meteen in de Herberg terecht en moes drééij burte waachte.
Ondertusse kon ik moij vur ming eige un par borreltjes aachterover slaon.
Nò die borreltje krig ok ik, de smaak te pakke en toen ik zoewe ok is wà mè die dobbelstién gedreeijd hai, duurde ut nie laang of die witte Gans zaat in de put en efkès terno zaat, die zelfde witte Gans, zelfs in de gevangenis.
“Boontje komt om z’n loontje”.
Di spel is niks, zoewe zin ze; net vur dègge nor bed gòt.
Die aander doos wier ope gemakt ok nog net op kop en al die pùpke’s ovver de grond hen en dè zulde nou aalt zien de dobbelstiéne laage weid uit mekaar mar wel allebééij mè de zesse nor boove.
Toen we wer alles in de doos hàn keeke we mekaar aon en zinne; Ik denk dè ut better is um ut mar uit te stelle want mèrge’n ovend kumt ‘r wer un ovendklok mè;… “Mens erger je niet”.
Alaaf, Hawdoe en blijf gezond!
Pietje de Grondwerker
