Zoewe ziede overal op de fietspedjes staon in felle kleur en wie zou er dè opgeschilderd hebbe? Die kleur kumt wel erg bekend veur, mar ja wà makt ut eigelek uit, ut stùt ‘r.
Ja fietse dè doen wij wel mè z’n alle mar dè hè toch òk nogal wà voete in de aarde vur dè gè is ingespanne bent. Op de urste plàts moete zeurge vur un goeij fiets. Nou dur hoefde nie laang nor te zuuke, gè gòt nor de platselijke fietsemaker, want wette ut nog van dieje spreuk; kòpt toch in de vrèmde niet, wà oew eige durp u bied! en gè kunt mar kieze.
Vruger hàijde fietse mè alliejn un handrem veur ònt stuur en ùn fietsbel mè zò’n lipke, twieje wiele, un par trappers, unne zaol en dè waart.
Nou zing bèkant alle fietse uitgerust me òn werskante van’t stuur handremme. Gè moet oplette of gè gòt veurover ovver ut stuur hen mè remme.
Laage’n instap, vurwiel òndrijving, midde motor ut kan allemòl.
Zelfs richting ònwijzers, spiegels mè ontspiegeld glas en elektries te verstelle.
Tiggeworrig hedde zelfs vòrt fietse mè un hendelke ònt stuur en dan kunde onder ut fietse zelfs oewe zaol umhog of umbleg zette, gewoon onder ut fietse en ut moije is gè kunt gewoon blijve zitte.
Int begin vuult dè un bitje aorig aon mar gè bent er zoewe òn gewend, zegge ze. En alles is computer gestuurd. Gè toetst thuis in wor gè hen wild en dan gòdde dur ok hen of gè wilt of nie.
De meste fietsers hebbe ok van die dinger uit d’r orre steeke en dan kunne ze nor muziek luistere, verders huure ze dan ok niks mer.
Zo’n fiets zouw eigelek, nou net krek, mar dè is nou te laot, un schòn afscheids kado gewist zing vur “onze Meneer Pastoer” d’n afgeloope zondag bij z’n afscheid, in plàts van die schoefel, want die fiets dietie nou hè dur zal ie d’n Hemmel nie mè haole!
Ut voltallig kerkbestuur haij dan als “De Goede Herder” d’n helm kunne schenke.
En èrlek is èrlek de meste mense mè zònne’n helm op worre d’r nie lellijker op en denkt d’r aon, mè de griebel grouw ; Zet oew licht aon.
Hawdoe
Pietje de grondwerker
