Halverwege 2020 ben ik met pensioen gegaan en stortte ik me volledig op het grote scala aan hobby’s, waar ik mijn hele werkzame leven zelden tijd voor had. In het begin had ik dan ook last van keuzestress: schilderen, mozaïeken, bloemschikken, tekenen, haken, lezen, naaien. Ik wilde alles tegelijk en ik leek het drukker te hebben dan ooit tevoren. Omdat ik in het bos tegenover ons een steen vond met daarop een grappig vogeltje geschilderd, maakte ik ook nog eens kennis met een nieuwe hobby, namelijk het beschilderen van stenen. Deze keien zocht ik in de natuur, schilderde er een leuke afbeelding op en verstopte ze weer om de potentiële vinder te verrassen.
Na zo’n 450 stenen beschilderd te hebben werd het tijd voor iets anders. Ik kwam op het idee om mijn liefde voor tekenen en mijn passie voor taal te combineren in de vorm van een prentenboek. Maar ja, waarover? Nu heb ik altijd geleerd, dat je veel dingen in het leven klein moet houden en dichtbij jezelf moet zoeken. Dus een idee voor mijn boek zou toch niet zo moeilijk moeten zijn, maar het vergde toch wel even tijd, totdat het zichzelf aandiende.
Op een regenachtige dag kwam Driek, onze kleinzoon van destijds 3 jaar, heel trots binnen lopen met in zijn hand een dikke regenworm. “Oma, deze kronkelworm mag bij jullie blijven slapen”. Nou ben ik gelukkig goed in toneelspelen en ik reageerde dan ook dolenthousiast op onze nieuwe logé. Snel moest er een onderkomen voor onze slijmerige gast geregeld worden. Waar de bakjes van de Chinees toch al niet goed voor zijn? Het leek erop, dat Piertje gedurende zijn verdere leven deel uit zou gaan maken van ons gezin. Help, hoe lang leeft een pier? Maar wat was ik deze worm enorm dankbaar.
De titel voor mijn prentenboek stond namelijk vast: “Driek en Piertje” en ik begon enthousiast met het schrijven van de tekst. Op rijm, dat leest lekker voor en geeft richting aan de keuze van mijn woorden. Piertje is een worm met een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen, maar door zijn vriendschap met Driek ontdekt hij, dat hij eigenlijk heel veel talenten heeft. Hij kan zich namelijk vervormen tot bijvoorbeeld een vishengel, een hondenriem, een hartje en op die manier ondersteunt hij Driek bij zijn dagelijkse activiteiten. Samen zijn ze sterk!
Nou ben ik een groot fan van “Droomhuis op het platteland” en tijdens een aflevering hiervan zag ik in een rommelige kinderkamer een prentenboek staan, Superworm van Julia Donaldson over een worm, die zich van vorm kan veranderen en op die manier andere dieren helpt. Niet dat ik van plan was mijn prentenboek uit te geven, maar toch wel jammer!
Een week later wandelde ik met mijn schoondochter en onze kleinzonen Driek en Ties in de bossen van Wilbertoord en vertelde ik haar, dat mijn idee voor het prentenboek toch niet zo uniek was als ik dacht. Net op dat moment kwamen we iemand tegen, die beschilderde stenen aan het verstoppen was. We maakten een praatje en ze zei: ”Ik heb al maanden een mooie steen in mijn jaszak, maar heb er nog steeds geen afstand van kunnen doe, maar Driek, jij mag hem hebben!”. Tot onze verbazing stond er op de steen een tekening van een regenworm, ons Piertje.
Rest mij alleen nog de vraag: heb jij in je leven ooit iets meegemaakt, wat wel heel toevallig was?
Marja Verheijen,
