Nog steeds heb ik niet alles opgeruimd en liggen er nog wat restjes op me te wachten. Klaar om weggegooid te worden. Wellicht omdat ik ze niet meer nodig heb? Omdat ik mijn leven, mijn gedachten, gevoelens en emoties begrijp? Of toch een hernieuwde kans omdat ik ze te lang niet aangekeken heb, links heb laten liggen terwijl het juist nu…
Het omhulsel… het pakje, is zwaargehavend en moet ik met plakband fatsoeneren wil het nog een beetje respectabel zijn. De vlekken vertellen me een veelvuldig en niet zachtzinnig gebruik. Inzichtkaarten staat erop en ik trek er een kaart uit zoals ik dat vele malen samen met mijn zonen heb gedaan. ‘Hoe meer ik mijzelf laat zien, des te meer er is van mij om van te houden’ lees ik op de kaart. Ik vind het een prachtige kaart. Bij die gedachte moet ik stilletjes lachen en ga even terug in de tijd. ‘Jij vindt het altijd een prachtige kaart’ zegt mijn nuchtere zoon terwijl de rest van mijn zonen het spel gewoon meespeelden en open kaart speelden over zichzelf. ‘Hoe meer ik mijzelf laat zien’, betekent voor mij dat wat ik feitelijk ben en dat is liefde. Daarvoor is het echter nodig dat ik mezelf in de spiegel aankijk, mijn kwetsbare kanten wil zien en daarmee aan de slag ga. Mezelf vergeven, de ander vergeven en pas dan komt ‘des te meer er is van mij om van te houden’. Want men, de medemens ziet dan, als hij/zei tenminste dezelfde weg bewandeld, dat ook ik maar een mens ben met al mijn fouten en kwetsbaarheden, op weg naar mijn echte ware Zijn. En pas dan houden we van elkaar. Lachen en huilen we omdat we het leven wat we leven, echt willen leren kennen maar nog steeds niet goed begrijpen. Op het tweede pakje staat: Psychologische inzichtkaarten. Als ik de kaarten geschud heb trek ik er eentje uit: Liefde wist het verleden niet uit, maar veranderd wel mijn toekomst. Jeetje…ik durf het bijna niet te zeggen maar wat een prachtige kaart. Wederom hoor ik mijn jongste zoon in gedachte keihard lachen. Ik trek me er niets van aan want ik vind het een prachtige tekst. Een mooie reminder dat we met de bril van liefde en niet verliefdheid, dat is echt wat anders, naar het nu moeten kijken. Waar geniet ik van wat maakt me blij? Ik denk aan de afgelopen week, mijn oudste zoon was blij dat ik broodjes van de warme bakker had meegebracht en mijn andere twee zonen met de pan soep. Daan had het moeilijk. Kwam zelfs naast me zitten en legde zijn hoofd op mijn schouder. Hij liet het toe dat ik een arm om hem heen mocht slaan. ‘Ik kom even energie tappen mam’ zei hij en ik vertelde hem dat dit niet nodig was. Hij kreeg het gratis en voor niets van mij. Het laatste pakje, we gaan steeds meer naar de hemel ofwel dichter naar ons Zelf: Spirituele inzichtkaarten. ‘Mijn grootste vervulling ligt in het uitvoeren van de taak waarvoor ik met hart en ziel gekozen heb.’ Jeetje, ik durf het bijna niet te zeggen maar mijn zoon heeft gelijk, ik vind het weer een prachtige kaart. Mijn grootste en belangrijkste taak was en is moeder zijn. Vasthouden en loslaten, leren en laten leren, wat heb ik geklungeld voordat ik pas echt begreep wat zij nodig hadden. Voordat ik als mens het systeem durfde los te laten omdat zij me niet konden bieden wat mijn met name de gevoeligste zonen, nodig hadden. Ik werd een leeuw en heb voor hen gevochten. Vanuit mijn hart en vanuit mijn ziel! Dankjewel oude kaarten, ik houd jullie nog even heel stevig vast.
Tilly Gerritsma, Mill
