‘Ik ben een beetje verkouden’ zei ik tegen haar. Voordat ik verder iets kon zeggen zei ze: ‘Doe niet zo spastisch, jij weet toch wel hoe ik erin sta.’ ‘Kom maar gewoon dan kun je bij mij de column typen.’
Afgelopen week had ik een klein ongelukje gehad zodat er wat thee over mijn laptop was gedruppeld. Dat was me al eerder overkomen maar daar had ik schijnbaar niets van geleerd. Deze keer was het een schot in de roos, hij, mijn zeer gewaardeerde laptop deed niets meer. Alhoewel na enige tijd kwam er wel een tekst tevoorschijn waaruit bleek dat de harde schijf kapot was. Jeetje! Gelukkig mocht ik mijn column bij ‘mijn ‘redster in de nood’ schrijven, dus prima. ‘Geduld is een schone zaak’ en ‘Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken’ is beide van toepassing als ik me dapper waag aan het schrijven van een column. Mijn god wat is ie traag, daar was de mijne snelle Jelle bij hoewel ik die soms ook van traagheid betichtte. Uiteindelijk toen het apparaat eenmaal op dreef was, was er geen vuiltje aan de lucht.
We hadden eerder een kaart getrokken: Tools voor de nieuwe tijd, van Christina von Dreien. Met een begeleidend boek van Levin Jeffrey Lamb. We hadden beide wel wat liefde en licht nodig in deze tijd waarin de blaadjes van de bomen vallen. Het alternatieve nieuws komt steeds meer in het licht en het is nauwelijks te bevatten wat er zich onder de tafel, in het donker al eeuwen heeft afgespeeld. ‘Heb jij het filmpje gezien van Gerard van Amerongen van The Great God reset?’ vroeg ik haar. ‘Heb jij iets met de bijbel of weet je daar iets van af? Hij is voorganger van de gemeente Shamar, een religieuze organisatie in den Haag. Het schijnt dat we naar één wereldreligie gestuwd worden en het hoofdgebouw lijkt ergens in het midden oosten, meen ik, gebouwd te worden. Islam, Joden en Christenen, het wordt allemaal bij elkaar gevoegd en God is, zei men, nergens meer te bekennen. Het wordt geleidt door ‘de duivel’ wie of wat dat ook mogen zijn maar uiteindelijk komt het allemaal goed. We praten nog wat na over alle info die er de afgelopen tijd beschikbaar is en wat we nu wel of niet kunnen geloven. ‘Uiteindelijk alleen ons zelf’ zegt ze. ‘We krijgen duizend en een tips en tools maar zullen uiteindelijk toch zelf moeten beslissen welke richting we willen opgaan, wat we hier wel of niet mee willen doen.
Ik denk opeens aan de workshop die ik al weer een hele tijd geleden had. We kregen allemaal een voorzetbril en of koptelefoon op. Het gehele spectrum van bijna doof tot geheel doof, slecht ziend tot blind kwam voorbij. Ik weet nog goed dat verschillende deelnemers de koptelefoon en of bril al gauw afgezet hadden. Dat was toch geen doen als je niets kon zien of horen. En hulp vragen dat was ook al zo’n dingetje. Degene die hem wat langer ophielden liepen wat voorzichtig en verdwaasd rond, vaak eenzaam achtergelaten door degene die hun vrijheid al weer ingenomen hadden. Dit verhaaltje gaf genoeg stof tot nadenken welke overeenkomsten het vertoonde in deze tijd waarin we leven. ‘Wist je dat we allemaal deel uitmaken van de misleiding’ zei ze. ‘De een staat er alleen wat bewuster is als de ander maar misleidt worden we allemaal.’ Het werd tijd voor iets vrolijks en iets luchtigs want het is niet allemaal kommer en kwel. De blaadjes vallen en straks komen er gewoon weer nieuwe blaadjes aan ieder boom. Als hij tenminste niet omgevallen is.
Tilly Gerritsma, Mill
