Voor velen is het een traditie om met ingang van het nieuwe jaar een goed voornemen ten uitvoer te gaan brengen. Veel mensen willen aan het einde van het oude jaar een slechte gewoonte afsluiten en dit in het nieuwe jaar met frisse moed omzetten naar een andere levensstijl.
Ikzelf heb nooit iets gehad met het maken van goede voornemens. Waarom dan niet? Ik maak mezelf niet wijs, dat ik alles al goed doe en een goed voornemen overbodig zou zijn. Of weet ik van mezelf, dat ik dat goede voornemen bij voorbaat al niet tot een groot succes zal gaan afronden?
Met grote interesse heb ik dan ook het artikel van Frans Meulepas in De Neije Krant van vorige week gelezen, waarin hij tips geeft over het maken van goede voornemens en het verwezenlijken ervan. Hij geeft ook aan dat slechts 7-8 % van de mensen succesvol is. Dus hele grote kans, dat ik bij die resterende grote groep zit.
Het begint al met de keuze van mijn goede voornemen.
Stoppen met roken is geen optie, want ik heb nooit gerookt, omdat ik het altijd al vreselijk vond als mensen in mijn bijzijn roken. Minder alcohol drinken is ook niet nodig, want ik leef zo’n beetje op thee en ijsthee. Ik weet nog wel, dat ik als 16-jarig meisje geprobeerd heb om te leren bier drinken of wijn, gewoon om erbij te horen. Dat is zonder alcohol ook wel gelukt!
Dan komen we toch in de buurt van een aantal punten, die wel wat confronterend zijn. Veel gehoorde voornemens zijn afvallen en meer bewegen. Ik ben nooit een sportief iemand geweest en hoewel ik zeker niet lui ben, is bewegen gewoon om het bewegen nou niet bepaald mijn ding. Hierover zal ik nog wel eens verder uitweiden in een volgende column.
Dan dat afvallen, ja dat is toch wel een dingetje! Het zou voor mij een uitstekend voornemen kunnen zijn, maar of ik dat wil? De huisarts vertelde mij ooit eens, dat de waarde van de triglyceriden in mijn bloed super goed was. Dit bleken de vetten in het bloed te zijn, waarop ik antwoordde: ”Ja, maar dat vet zit bij mij ook ergens anders”. Een gezonde dosis zelfspot is soms ook niet verkeerd in het kader van de zelfreflectie. Toen vroeg ze of het niet ergens in mijn achterhoofd zat om een keer op dieet te gaan. Ik zei: ”Ja, dat wel en daar blijft het ook mooi zitten”. Dus dat is nou ook niet bepaald de juiste basis voor een goed voornemen.
Voor mij is het voornaamste voornemen positief blijven. Nee, niet die ene, maar positief blijven in je denken en handelen. Pas dan doorsta je elke test, waarvoor je in het leven kunt komen te staan. Iedereen krijgt in zijn leven te maken met allerlei tegenslagen en dan zijn optimisme en een positieve instelling van essentieel belang. Stel je verwachtingen bij en pluk de bloemen, die je bij kunt.
Eén van de mooiste uitingen van positief denken vind ik toch wel het volgende voorval, jaren geleden in mijn groep 3 op school. De kinderen hadden van klei een fantasiedier gemaakt. Deze moesten voorzichtig verplaatst worden in het handenarbeidlokaal, maar helaas liet een kindje haar werkstuk kapot vallen in wel 10 stukken. Een klasgenootje reageerde enthousiast: ”Wauw! Nu heb je een puzzel!”. Verdriet veranderde in blijdschap, de tranen maakten plaats voor een denderende lach en ik nam me voor om vaker te proberen op deze manier te denken.
Ik wens jullie allemaal een fantastisch 2022 met of zonder goede voornemens!
Rest mij alleen nog de vraag: wat is jouw voornaamste voornemen?
Marja Verheijen
