De lente is in volle gang en daar worden mensen vrolijk van. De bloementuintjes van de Albert Heijn zijn inmiddels gezaaid, de zaadjes zijn ontkiemd en de jonge plantjes genieten van de grote hoeveelheid zon van de afgelopen weken. Overal zijn zakjes met bloemen- en groentezaad te koop en half Nederland heeft een moestuintje of in de volle grond, of in potten en bakken. We willen meer groen en minder grind, meer bloemen en minder beton, meer tuin en minder tegels.
En dat is ook hard nodig. Een bezoek aan de Floriade heeft me namelijk geleerd, dat bijen zorgdragen voor 80% van de bestuiving van bloemen, planten en de bloesem van bomen. Door al die rond zoemende en ijverige bijen ontstaat er nieuw leven, eten wij groenten en fruit, ademen we zuurstof en genieten we van al het andere, wat de natuur te bieden heeft. Dus de bij is van levensbelang!
Op grote schaal wordt steeds meer de natuur terug gegeven aan de natuur zelf. Ook in Mill hebben we inmiddels een paar mooie natuurgebieden, zoals de Vilheide, landgoed Tongelaar, de Molenheide én natuurgebied de Kuilen, waar een groep inwoners met hart en ziel gestreden heeft voor het behoud ervan. Ik woon zelf op de Vilheide en met enige trots kijk ik vanuit mijn voorraam uit op het gele bordje van Natuurmonumenten.
Het afgelopen weekend hebben we met onze kleinzonen Driek en Ties plantjes voor de moestuin gekocht: komkommertjes, tomaatjes, paprika en aardbeien. Ze vinden het fantastisch om het groeien en bloeien ervan te volgen en het oogsten is natuurlijk de beloning van het lange wachten. Nou ja, lang wachten, Ties heeft vorig jaar menig onrijpe en groene aardbei verorberd. En toen de oogst toch iets minder groot bleek te zijn dan verwacht, legde opa gewoon wat losse aardbeien uit de koelkast tussen het loof. Bij het zien van de sappige zomerkoninkjes gingen ze volledig uit hun dak. Kijken of we dit jaar deze methode ook nog kunnen toepassen.
Zo kwam Driek vorig jaar met de vraag of je ook kersenpitten kunt poten. Ja, dat kan, maar dat vergt veel geduld. Heel veel geduld, want de hele winter heeft er een kale pot met potgrond bij ons in de tuin gestaan met daarin alleen een bordje met “Kersenboom” erop. Opa vond dat hun geduld toch wel erg op de proef werd gesteld en vorige zomer heeft hij een tak uit het bos in de pot gestoken en hing hij er regelmatig kersen van “Kers en zo” uit St.Hubert aan. Wat sprongen ze van blijdschap en wat hebben ze gesmuld. Inmiddels zijn de kersenpitten ontsproten en onze kersenbomen zijn nu zo’n 10 cm groot. Nieuw leven begint klein!
Het is zo mooi om te zien hoe kinderen de natuur beleven. Op een ochtend kwam Driek enthousiast vanuit onze tuin naar binnen rennen. Er groeide zo maar een paddenstoel in de pot met hortensia’s. Het was een hete dag met felle zonnestralen en het kleine paddenstoeltje had de hoge temperaturen niet kunnen weerstaan. Driek kwam in de namiddag vanuit de tuin weer naar binnen rennen, maar nu met enige paniek, want hij had een noodgeval geconstateerd! “Opa! Oma! Hij is leeggelopen. Hij heeft lucht nodig. Hij moet weer opgepompt worden.” Als dat zou kunnen. De natuur nieuw leven inblazen, dat is nu onze grote opdracht voor de toekomst.
Rest mij alleen nog de vraag: wat zou jij weer nieuw leven willen inblazen?
Marja Verheijen
