Wij, ons Maj (ik dus) en mijn zussen ons Nel en ons Kaat hebben ons pap gekend als een rustige en vriendelijke man, een stille genieter, die voor iedereen klaar stond en moeilijk boos te krijgen was. Nou ja, behalve die ene keer dan, dat ie in de luie stoel in de kamer rustig zijn middagdutje deed en zijn schoonzoon een ei op zijn hoofd kapot sloeg, want de zojuist op de markt gekomen eiershampoo zou goed voor je haren zijn. Ons pap had dat nou ook niet echt nodig, want hij was gezegend met een mooie volle witte haardos. Het stadium grijs was ie allang gepasseerd en wij hebben hem dan ook nooit anders gekend.
Wij hebben fantastische herinneringen aan hem en vooral de grappige hebben zich voor altijd genesteld in mijn geheugen.
We woonden in een ruime twee-onder-één-kapwoning, maar met een kleine badkamer met een zitbad erin en best wel weinig opbergruimte. Dus shampoo, badschuim en dergelijke stonden op de rand van het bad. Ons pap kwam uit de badkamer en vroeg aan ons mam wat voor shampoo ze nu toch weer had gekocht. “Want dit spul schuimt voor geen meter en mijn haren zijn alleen maar vettiger geworden”. Bij nader onderzoek bleek ons pap in plaats van de Zwitsal babyshampoo de Zwitsal babyolie gebruikt te hebben, twee vrijwel identieke flessen.
In onze jeugd hebben wij vele vakanties doorgebracht op camping Duinrell in Wassenaar, in het begin in een tent, daarna met de caravan en later genoten we van een luxe stacaravan. Hoewel het heerlijke vakanties waren, kan ik me toch ook wel wat regenachtige dagen herinneren. Op zo’n dag zaten we met zijn allen in de caravan op de U-vormige bank; het rustgevende geluid van de regendruppels op het dak en op tafel allemaal lekkers voor de lunch. Dat kon je wel aan ons mam toevertrouwen. Een pan vol met heerlijke warme knakworstjes was het middelpunt. Op en top gezelligheid! Mijn vader pakte een knakworstje en doopte het in de pot met Franse mosterd. Na enkele happen moest hij toch echt concluderen, dat de mosterd niet meer smaakte zoals vroeger. Zijn conclusie was correct: knakworst en pindakaas blijken niet zo’n smaakvolle combinatie te zijn.
Ons pap zag er altijd heel verzorgd uit. Nette pantalon, gestreept overhemd, haren in de plooi en goed geschoren. Dat laatste deed ie altijd aan de keukentafel en ik herinner me het Philips scheerapparaat nog goed, in een zwarte opbergdoos. Natuurlijk niet draadloos zoals nu. Mijn vader rolde het snoer altijd weer nauwkeurig op met daaromheen een soort van servetring van doorzichtig plastic. U snapt het al! Dat ding is natuurlijk lastig te zien en was dus een keer na de scheerbeurt onvindbaar. Ons mam en ik ook mee zoeken. Niet op de tafel, niet op de grond, niet op de stoel, maar zo ver kon het toch niet zijn. En inderdaad! Plotseling zag ik het. Mijn vader had direct na het scheren zijn bril weer opgedaan en op de een of andere manier hing die doorzichtige ring aan een pootje van de bril langs het oor van ons pap te bungelen.
Vaak hebben we om deze en andere voorvallen nog moeten lachen en ook ons pap zag de humor van zijn domme acties wel in. En al voelde het soms wel als een soort van uitlachen, boos worden paste gewoon niet bij ons pap. Nou ja, op die ene keer na dan.
Een fijne Vaderdag gewenst!
Rest mij alleen nog de vraag: welke herinneringen heb jij nog aan je vader?
Marja Verheijen
