Zo in het midden van het kalenderjaar is iedereen er weer aan toe. Vakantie!
Het woord “vakantie” is afgeleid van het Latijnse “vacare”, hetgeen betekent: vrij zijn van verplichtingen. De universiteit van Nijmegen heeft onderzoek gedaan naar de relatie tussen vakantie en gezondheid. De onderzoekers ontdekten, dat het positieve effect van vakantie op z’n grootst is op de 8e dag. Als de vakantievierder weer aan het werk gaat, is zijn situatie binnen een week weer op het oude niveau. Dat klinkt toch wel teleurstellend. Hoewel het effect van vakantie maar van korte duur is, heeft het zeker wel nut, al is het maar ter inspiratie van mijn vertelsels.
Ruim 40 jaar geleden gingen mijn vriendin Karin (“Kaat”, niet te verwarren met mijn zus “Ons Kaat”) met een Citroën Deux Chevaux de Schotse Hooglanden ontdekken. Het ruige landschap, de vele kronkelweggetjes en de hobbelige bestrating waren een beproeving voor onze blauwe bolide. De reis verliep echter voorspoedig van B & B naar B & B, hetgeen wij als een stel giechelende bakvissen vertaalden als Blote Buurman. Dat dit later nog bijna waarheid zou worden, konden wij toen nog niet bevroeden.
In één van de vele pittoreske Schotse dorpjes zaten wij ’s morgens met een aantal Franse toeristen aan een grote ontbijttafel. Onze kennis van de Franse taal was toereikend genoeg om hun gesprek redelijk te volgen en we hoorden ze veelvuldig het woord “peignoir” noemen. Ze reageerden enigszins geërgerd en wij snapten maar niet hoe mensen zich al in de vroege morgen zo druk konden maken over een ochtendjas. Het werd tijd, dat wij in ons beste Frans eens gingen informeren naar de kern van hun discussie, want die ontging ons volledig. Het volgende bleek: op de ontbijttafel was alleen wit brood aanwezig en de Franse gasten waren nogal verbolgen over het feit, dat er geen “pain noir” geserveerd werd. “Peignoir” en “pain noir” lijken voor ons Nederlanders qua uitspraak nogal op elkaar, maar “pain noir” blijkt bruin brood te betekenen. Soms moet je naar het hoge noorden in Schotland om je Frans bij te spijkeren.
Op het eind van die vakantie stonden we met onze Eend in de haven van Hull in de rij om ingescheept te worden voor de boot naar Rotterdam. Ik zat wat argeloos op de tickets te kijken en ontdekte, dat we een dag te vroeg waren. Yes, I know, stupid, very stupid. We konden nog net op tijd omgeleid worden en we gingen in Hull op zoek naar een Blote Buurman. We troffen in een schilderachtig straatje met liefelijke huisjes een bord in de tuin aan. We belden aan en tot onze ontsteltenis opende een nogal onverzorgd ogende man de deur, gekleed in een wit mouwloos hemd onder de verfspatten. Een bijna Blote Buurman. We schrokken even, maar we moesten hoognodig onderdak hebben. Slapen in de Eend was geen optie. Nu bleek, dat het bord die dag in de tuin geplaatst was, de kamers fris gewit waren, maar ze officieel nog niet geopend waren. Het lampje moest nog snel opgehangen worden, toen wij de kamer betraden en de schilderijen leunden nog op de grond tegen de muur aan. De zoon werd erop uitgestuurd om zijn moeder, die zojuist boodschappen was doen, te waarschuwen, dat ze ook inkopen moest doen voor het ontbijt voor hun allereerste gasten. Na een goede nachtrust waren wij de volgende ochtend de eersten, die iets schreven in hun gastenboek. Met Kerstmis van dat jaar ontving ik een kaart met als opschrift “To our very first guests”.
Het was een prachtige vakantie, we genoten van de overweldigende natuur en de Schotse cultuur. Toch eens in mijn plakboek terug kijken wat er op de 8e dag gebeurde! Zie foto.
Rest mij alleen nog de vraag: met wie zou jij wel eens aan de ontbijttafel willen zitten?
Marja Verheijen
