Laat ik beginnen met te bekennen, dat het woord “voorelkaartje” geen taalvondst van mezelf is. Ik heb de woordspeling 2 jaar geleden gehoord op de radio en nu komt ie beter van pas dan ooit tevoren.
Onder het motto “Ik moet toch iets te frotten hebben” ben ik begonnen met het maken van wenskaarten. Ik ben nou eenmaal graag met mijn handen bezig, hou niet meer van grote projecten en wil niet nog meer in huis ophangen. Het maken van een “voorelkaartje” voldeed aan al deze eisen.
Al meteen had ik het idee opgevat om deze wenskaarten op de een of andere manier te gaan verkopen voor een goed doel. In vele mandjes (Lang leve de Action) staan de 450 kaarten met afbeeldingen van vilt, aquarelverf, stiften, gedroogde bloemen en knipwerk per item gerangschikt. Wat zijn er toch veel redenen om iemand een “voorelkaartje” te sturen.
Ik struinde alle kasten in huis af naar geschikte materialen en maakte regelmatig een ritje naar ja…sorry…toch weer de Action voor de aankoop van papier en dergelijke. Toen ik echt door mijn voorraad heen was, kreeg ik een doos vol materiaal van mijn schoondochter en popten er weer veel nieuwe ideeën op.
Lang heb ik nagedacht wat het goede doel moest zijn. Eén criterium wist ik zeker: dicht bij huis, lokaal en persoonlijk. Van alles heeft in mijn hoofd de revue gepasseerd, maar eigenlijk wist ik het al vanaf de eerste kaart, die ik maakte.
Schuin tegenover mij wonen Emma van 11 jaar en haar zusje Linde van 7 jaar. Altijd als ik met Kwiebus wandel en de twee vrolijke meisjes zijn buiten, dan knuffelen ze met onze bol wol op pootjes en maken we een gezellig praatje. Helaas konden ze de afgelopen 2 jaar niet veel buiten spelen, want contact met anderen moest zoveel mogelijk vermeden worden. Emma heeft namelijk door een aangeboren ernstige hartziekte een kwetsbare gezondheid. Lang konden zij en haar zusje wegens besmettingsgevaar niet naar school en was thuisonderwijs voor veel langere tijd noodzakelijk dan voor alle andere kinderen. Emma gaat nu gelukkig weer naar de St. Maartenschool in Nijmegen. Ondanks alles is ze altijd even vrolijk en hartelijk en tovert ze steevast een lach op haar guitige snoet, en ook op de mijne.
Dus ik heb mijn plan aan hun moeder voorgelegd met de vraag of zij een geschikt doel weet. Saskia opperde meteen Stichting Heartbeat, die dagjes uit organiseert voor gezinnen met een kind met een hartaandoening. Precies het soort doel wat ik voor ogen had. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen!
Zo, het goede doel was geregeld! Nu nog bedenken hoe ik al mijn “voorelkaartjes” aan de man ga brengen. Nou heb ik niet bepaald een handelsgeest en dus ook niet echt connecties op dit gebied. Maar zoals zo vaak: de beste mogelijkheden liggen binnen je handbereik. Dus op een zaterdagmorgen fietste ik naar Marius van Kuppeveld en Anita van Kraaij van “Onder de Kersenboom” op hemelsbreed nog geen 200 meter van ons huis vandaan. Ik werd hartelijk ontvangen met thee en taart. Met een lange introductie probeerde ik mijn vraag te stellen, waarop Anita zei: “En nu wil je die kaarten hier verkopen? Kei leuk!”.
Zo, ook dat was geregeld! Dus bij deze nodig ik jullie van harte uit op de herfstinspiratiedagen op
30 september en 1 oktober van 10.00 tot 17.00 uur bij Onder de Kersenboom, Meeuwstraat 3a, te Mill voor creatieve ideeën, brocante, snuisterijen, groen decoraties en natuurlijk mijn “voorelkaartjes” voor het goede doel. Deze verkoop ik inclusief enveloppe op zaterdag 1 oktober voor 5 euro voor 5 stuks en 10 euro voor 12 stuks. Tot dan!
Zie voor meer foto’s op mijn Facebook, Marja Verheijen.
Rest mij alleen nog de vraag: wie ga jij een “voorelkaartje” sturen?
Marja Verheijen
