Sinds ruim een jaar stel ik de lezers van De Neije Krant ongeveer tweewekelijks een vraag. Dit maal voor de 31e keer.
Van velen heb ik gehoord, dat ze zeker voor een bepaald moment hun gedachten laten gaan over de vraag en voor zichzelf er een antwoord op geven. Regelmatig krijg ik ook per mail of via de app een reactie en ik ontdek dan, dat soms zo’n op het eerste ogenblik onschuldige vraag bij een enkele lezer veel los kan maken.
Nadenken over zo’n vraag gebeurt eigenlijk van zelf, je ontkomt er niet aan. Hetzelfde geldt voor de vragen, die gedrukt staan op de labeltjes van de theezakjes van Pickwick. De theedrinkers onder ons kennen ze vast en zeker wel. Jaren geleden heeft Pickwick dit geweldige idee gelanceerd en ervoor gezorgd, dat het drinken van een kopje thee een andere dimensie heeft gekregen. Tijdens het nuttigen van de heerlijke thee (en in mijn geval ook van een chocolade koekje) wordt je aangezet om na te denken over de dingen des levens en kan het soms interessante gespreksstof op leveren.
Ik heb eens in mijn klas een High Tea georganiseerd. De kinderen mochten thuis wat lekkers bakken, ik had etagères gemaakt van kartonnen bekers en bordjes en voor allerlei heerlijke smaakjes thee gezorgd, van Pickwick natuurlijk. Tijdens de High Tea gingen de kinderen in gesprek met elkaar over de vragen op de labels, waarvan ik er vele gespaard had. Ze plakten het label op een vel papier en noteerden in het kort hun gedachtes en antwoorden. Het was een gezellige middag, de kinderen hadden elkaar nog beter leren kennen en ook ik vond sommige uitspraken heel verrassend.
Ik heb een lijst met ideeën voor deze column en een verhaal over het stellen van vragen stond er al lang op. Elke keer achtervolgde het idee me ook. Mijn zwager zette enkele maanden geleden op de familie app een foto van zo’n theelabel met de vraag: Van welke docent heb je het meeste geleerd? Zijn antwoord was duidelijk: “Van geen een. Ik stond meestal op de gang!”.
Even daarna plaatste een Facebookvriend een foto van zo’n label met de volgende vraag: Waar werd je als kind blij van? Zijn antwoord moet veel leuke herinneringen opgehaald hebben: buiten spelen, in bomen klimmen, met de zelf gemaakte skelter van een veilingkist en het onderstel van een kinderwagen racen, in het zand spelen enz. enz.
Enkele weken geleden kwam ik door het combineren van dat wat ik waarnam erachter, dat we weer opa en oma zouden worden. Daar we op een verjaardagsfeest zaten met ander gezelschap moesten we het goede nieuws even binnenskamers houden. Ik was helemaal ontdaan van het heuglijke feit en ik ben sterk van mening, dat een kopje thee ook in die zin wonderen doet. Dus tijd voor thee, dit keer zonder koekje, want de taart had ik al verorberd. Ik opende het theezakje, las uit automatisme eerst de vraag en kon niet geloven welke vraag mij gesteld werd: Wat maakt jou blij vandaag? Dat label zal ik voor altijd bewaren.
Vorige week was mijn zus Karin (beter bekend als ons Kaat) met kleindochter Sofie op bezoek. Dus het was tijd voor thee en een koekje, met chocolade natuurlijk. Ik opende het theezakje en meestal houd ik de vraag (en dus ook het antwoord) voor mezelf, maar deze was wel leuk om te delen met de anderen. “Wat vind je het mooist aan jezelf?” Voordat wij ook maar tijd hadden om daarover na te denken (naarmate de leeftijd vordert, wordt het antwoord op die vraag ook wel wat confronterend), riep Sofie van 5 jaar enthousiast: ”Alles!”
Beste antwoord ooit!
Rest mij alleen nog de vraag: welke vraag zou jij wel eens aan iemand willen stellen?
Marja Verheijen
