Nu zul je wel denken, dat ik het eens een keertje over mijn kookkunsten ga hebben en je een paar recepten ga voorschotelen, waarbij je huppekee alle ingrediënten in de blender kiept. Niks van dat alles. Ik heb geen blender en een keukenprinses ben ik ook niet.
Ik zeg altijd, dat de inspiratie voor mijn verhalen op straat ligt. Soms moet ik oppassen, dat ik niet te zeer gefocust ben op het opdoen van ideeën bij alles wat ik hoor en zie. In dit geval kreeg ik een ingeving door iets in onze huiskamer.
Een aantal maanden geleden hebben wij de hele benedenverdieping opgeknapt: nieuwe keuken, nieuwe vloer en nieuwe meubels. Een oud-collega bracht daarvoor een gezellig bloemetje mee en omdat we nog niet helemaal ingericht waren, zette ik het op de tafeltjes, waar de televisie zo lang op stond. Toen ik even later mijn favoriete programma “Droomhuis op het platteland” zat te kijken, zag ik hoe mooi het kleine boeketje opging in het televisiebeeld van een prachtige Engelse tuin. De kleuren van het bosje bloemen mengden zich perfect met de begroeiing van de schitterende kasteeltuin. Blenden heet dat, hetgeen we zoals zoveel woorden uit de Engelse taal overgenomen hebben. Opgaan in de omgeving, er deel van worden en niet opvallen.
Vast en zeker ken je de body-art filmpjes op Facebook wel, waarin mensenlichamen dusdanig beschilderd zijn, dat ze in een bepaalde houding een dier voorstellen. Door het vervagen, blenden van kleuren en door de werking van schaduwen ontstaat er een optische illusie, waarbij je goed moet kijken om de oorspronkelijke vormen van de lichaamsdelen te herkennen. Enige lenigheid is hierbij vereist, zodat het menselijk lichaam helemaal opgaat in het dier. Armen en benen zijn niet meer als zodanig te herkennen. Ik vind het een prachtige vorm van kunst.
Onlangs was ik met diezelfde oud-collega van het bloemetje in de winkel van mode-ontwerper Addy van de Krommenacker in Grave. Het prachtige historische pand aan de Maasstraat 21 in het oude vestingstadje is schitterend gerestaureerd. De houten panelen en de rijkelijk gedecoreerde sierlijsten zijn geverfd in een kleurenpalet van allerlei pasteltinten: oud roze, zacht geel, antiek groen en hemelsblauw. Enkele ontwerpen van Addy staan als heuse pronkstukken opgesteld in de ruimte en maken als het ware deel uit van het gebouw. Ze blenden, gaan op in de achtergrond, maken deel uit van de omgeving. Het roze lint van een jurk matcht met de roze sierlijst. De pailletten van een ander haute couture stuk versterken door hun glinstering de kleuren van de wand. Hier was duidelijk een meester aan het werk geweest. En we hadden die dag ook nog heel veel geluk, want de master of fashion was aanwezig. We deden net alsof we kenners waren en complimenteerden hem met zijn collectie. Ondertussen vroeg ik me af, wat na zijn snelle screening zijn oordeel was over onze casual outfit.
Ik hou heel erg van mode en volg graag de ontwikkelingen op dit gebied. Ook heb ik echt waardering voor de extravagante ontwerpen op de modeshows, die soms meer kunst dan kleding zijn. Ik geniet van de enkele paradijsvogel, die ik soms in het straatbeeld tegenkom. Zelfs in het dorpse Mill. Diegene, die er elke dag weer werk van maakt, voordat ie de deur uitgaat en zich wil onderscheiden van de grote massa. Ik behoor meer tot de andere categorie, de grijze muis, die niet wil opvallen en alleen maar in de omgeving wil opgaan. Ik blend, dat is veilig en bekend, maar zeker niet minder mooi.
Rest mij alleen nog de vraag: heb jij ooit een situatie meegemaakt, dat je wel had willen opgaan in de omgeving?
Marja Verheijen
