U zult wel denken: ”ChatGPT? Wat is dat?” Nou, eigenlijk weet ik dat zelf ook niet zo goed. Ik ga me op gevaarlijk terrein begeven en schrijven over iets, waar ik niet zoveel verstand van heb. Over ChatGPT (Tsjet Tjie Pie Tie) dus.
Maar eerst neem ik een kijkje in het verleden. Toen ik 11 jaar was, dus ruim 50 jaar geleden, kreeg ik met Sinterklaas een typemachine, zo’n hoog model, waarvan je de hamertoetsen 3-4 cm moest inslaan. Ik moest huilen van blijdschap, want ik had een carrière als typiste voor ogen. Ik heb destijds hele boekjes met liedjes overgetypt en ik was helemaal in mijn element. Vijf jaar later haalde ik mijn typediploma en slaagde met lof mede vanwege het hoge aantal aanslagen. Maar dit was allemaal schijn, want ik had het papiertje amper op zak en ging weer over op mijn oude manier van typen, zoals ik dat al jaren deed: met mijn 2 wijsvingers. Tijdens mijn studie heb ik al mijn scripties en andere verslagen getypt op mijn ouwe trouwe machientje. Daarvoor struinde ik de hele bibliotheek af naar bruikbare informatie.
Achteraf denk ik: wat een gedoe was dat toch! Geen Google, niks geen delete knop, geen knippen en plakken, nee, gewoon de wit bepoederde papiertjes van Typex of het flesje met de witte correctievloeistof van hetzelfde merk om fouten te verbeteren. En dat spul zat dan overal, aan je vingers, op de tafel.
Daarna werd de computer algemeen goed en werd alles een stuk eenvoudiger, nou ja, voor mij niet echt. Dat nieuwerwetse ding en ik waren niet echt dikke vrienden en het heeft dan ook jaren gekost tot onze vriendschap een beetje vorm kreeg. En nu kan ik wat de gemiddelde Nederlander zo’n beetje op het apparaat kan. Maar hoewel ik van alle ontwikkelingen op dit gebied weinig verstand heb, intrigeren me de noviteiten binnen de multimedia enorm.
Zo zei onze middelste zoon, Derek, enkele weken geleden het volgende: “Mam, ik heb een nieuwe app op de telefoon. Die is gewoon eng!”. Ik zag al allerlei gruwelijke en bloederige taferelen voor me en vroeg: “Eng? In welke zin dan?”. Hij bleek de app eng goed te vinden, niet normaal wat het ding allemaal kan. ChatGPT is de naam van de app. Hij liet me de mogelijkheden zien en ik was zeer onder de indruk van wat ik zag. Even een korte uitleg, en vooral simpel. Je stelt deze app een vraag of je geeft een opdracht. Je vraagt hem bijvoorbeeld een historisch verslag te schrijven over Landgoed Tongelaar in Mill, ik noem maar wat. En binnen één seconde wordt recht voor je ogen het hele artikel getypt op je kleine telefoonschermpje. Zo, en klaar is je spreekbeurt! Meteen zagen wij beiden de vele voordelen van deze wonderbaarlijke app, maar ook de nadelen. Sommige beroepen, zoals tekstschrijvers, zouden hierdoor wel eens overbodig kunnen worden. Diezelfde week zag ik in de krant en op de televisie overal aandacht voor deze vorm van kunstmatige intelligentie. Weer een stap vooruit! Of toch niet? Want de gevolgen zijn groot. Onderwijzend Nederland bijvoorbeeld zal zich moeten voorbereiden op de vele niet zelf geschreven verslagen, die ingeleverd gaan worden.
Ik heb Derek gevraagd de app de volgende fictieve opdracht te geven: Schrijf een spannend verhaal over kasteel Aldendriel, waar ’s nachts bij volle maan een spook tevoorschijn komt. Zie bijgevoegd tekstblok. Gelukkig ben ik niet zo goed in het omgaan met dit soort apps en ik blijf dus maar zelf mijn “Vr??g van vandaag” schrijven. Tenminste als de lezers dat evenzo blijven waarderen.
Rest mij alleen nog de vraag: welke app zou jij wel eens willen ontwikkelen?
Marja Verheijen,
Kasteel Aldendriel was al generaties lang een bron van angst en verontrusting onder de plaatselijke bevolking. ’s Nachts bij volle maan kwam er altijd een spook tevoorschijn, dat ronddwaalde door de gangen van het verlaten kasteel.
Een jonge journalist genaamd Laura was vastbesloten om het geheim achter dit spook te ontrafelen. Ze besloot om het kasteel te bezoeken tijdens de volgende volle maan.
Toen de nacht viel en de maan vol boven het kasteel hing, begon Laura haar onderzoek. In eerste instantie leek alles rustig en stil, maar al snel hoorde ze vreemde geluiden en bewegingen. Plotseling verscheen er een angstaanjagend spook voor haar.
Laura vluchtte door de gangen van het kasteel, maar het spook was haar altijd een stap voor. Het leek haar op te jagen en ze kon geen ontsnapping vinden. Uiteindelijk kwam ze terecht in een geheime kamer, waar ze ontdekte wat het geheim achter het spook was. Het bleek, dat het spook het bezielde lichaam was van een vorige eigenaar van het kasteel, die jaren geleden op tragische wijze was overleden. Hij was op zoek naar verlossing en wilde alleen maar rust vinden. Laura bood aan om te helpen bij het loslaten van het spook en samen slaagden ze erin om vrede te schenken en kon iedereen weer rustig slapen bij volle maan in Kasteel Aldendriel.
