Tradities zorgen voor verbinding en verbroedering, en voor het maken van nieuwe herinneringen.
Misschien wel al 30 jaar is het binnen de familie van mijn man de traditie om op Eerste Pinksterdag een familiemarkt te houden. Zo ook dit jaar. Zijn familie heeft veel nazaten, want het gezin van zijn vader bestond maar liefst uit 16 of 17 kinderen. In ieder geval veel! Iedereen probeerde spullen, die thuis overbodig waren aan de man te brengen. Sommigen stalden hun koopwaar uit op een dekentje op de grond, een ander pakte het wat professioneler aan en bouwde een heus marktkraampje. De goederen waren van velerlei aard, van kleding tot parfum, van speelgoed tot keukengerei, van sieraden tot gereedschap. Maar men moest wachten op een heus startschot, voordat de officiële verkoop mocht beginnen. Natuurlijk werd er hier en daar al onder de tafel door op illegale wijze een leuk hebbedingetje, snuisterijtje of ander kleinood van eigenaar gewisseld. Niets zo leuk als de regels overtreden.
Ondertussen liep een aantal tantes van mijn man diverse kledingstukken te showen. Laagje over laagje: jurkje, jasje, bloesje, broekje, hoedje, tasje en sjaaltje. De elegante dames probeerden op gracieuze wijze de laatste vintage mode onder de aandacht van de potentiële koper te brengen.
Er was één oom, die was makelaar in roerend goed en hij had altijd de meest interessante handel bij zich. Ik herinner me nog, dat ie een kledingrekje had staan met daaraan enkele pakjes, in haute couture termen heet dat een deux-pièces, van couturier Edgar Vos. Het was nou niet bepaald mijn smaak en zeer zeker niet mijn maat, maar ik had het bijna als collectors item gekocht.
Ook ik begon enkele maanden van te voren koopwaar te verzamelen en onze 3 zonen probeerden dit te slijten aan de rest van de familie. We hadden een slogan en zagen daardoor de verkoopcijfers dusdanig stijgen. “Help Jeroen aan poen, hou Derek aan het werk en kopen bij Thom is niet dom!”.
Mijn man had een hele verzameling flesjes bier van diverse brouwerijen, waar we vanaf wilden. We hadden een zeer aantrekkelijke aanbieding :”Een kwartje per stuk en drie voor één gulden!”. Het werkte, want we waren snel uitverkocht. De familiemarkt was voornamelijk voor de gezelligheid en het samenzijn. Dat wij ’s avonds huiswaarts keerden met net zo’n volle auto als we ’s morgens van huis vertrokken waren, dat mocht de pret niet drukken. Het verdiende geld moest tenslotte ook weer uitgegeven worden.
Het mooiste vond ik, als ik het jaar erop een vaasje of een tafeltje uitgestald zag staan, wat wij het jaar ervoor verkocht hadden. Waarschijnlijk is het gewoon direct vanuit de auto weer op zolder opgeslagen.
Tradities veranderen, want de laatste jaren wordt er vrijwel geen koopwaar meer aangeboden, maar onder het genot van een drankje en de lekkerste hamburgers ooit blijft het een heel gezellig jaarlijks terugkerend evenement met als afsluiting een familiefoto, een hele brede.
Een weekend eerder was er in Mill de jaarlijkse stoepverkoop, inmiddels ook een traditie. En terwijl ik langs de route fietste, kreeg ik het gevoel, dat dit eigenlijk ook één grote familiemarkt is. Mensen neuzen rond, komen bekenden tegen, maken een praatje en de verbinding is groot. Ik zag soms achter de koopwaar een hele rij met tuinstoelen, waarop de hele familie genoot van het mooie weer en van de leuke ontmoetingen.
Want op zo’n dag gaat het toch ook meer om de verbinding en de gezelligheid dan om de handel.
Meer om de familie en minder om de markt.
Rest mij alleen nog de vraag: welke familietraditie wil jij in ere houden?
Marja Verheijen,
