Het is maandag 16 oktober 2023 en er schijnt al vroeg een heerlijk herfstzonnetje. Iedereen geniet nog van de lange nazomer en zo op de eerste dag van de herfstvakantie hebben de kinderen alle tijd om nog lekker buiten te gaan spelen.
Het kleine meisje staat al met haar snoet tegen de voordeur gedrukt. Ze is er klaar voor! Ze roept echter: ”Mama, wat doen de werkmannen?” De werkmannen, welke werkmannen? “Ze maken de speeltuin kapot!”
In de speeltuin sjorren twee mannen met een soort van graafmachientje aan het speeltoestel en is de gehele zandbak al uitgegraven.
Later kijken de bewoners van de Havikstraat en vooral de Raafstraat machteloos en in opperste verbazing toe. Niemand blijkt van iets te weten. Wat gaat er gebeuren? De kinderen zijn verdrietig en hun ouders proberen hen troostende woorden toe te spreken, maar ook zij begrijpen er helemaal niets van. Zo zijn gedurende de gehele dag groepjes ouders met elkaar in gesprek en ook de werkmannen verbazen zich over het feit, dat de buurt niet geïnformeerd is over het starten van deze werkzaamheden. Zij nemen alle tijd om de ouders bij te praten en uitleg te geven over het plan.
Een slecht plan in ieders ogen.
En dan begint het bij iedereen een beetje te dagen. Herinneringen komen naar boven en na diep graven, blijkt er ergens in 2019 een plan gepresenteerd te zijn over de aanpak van de speeltuintjes in Mill en omliggende kerkdorpen. Door de uitbraak van het Coronavirus is dit stil komen te liggen. Ook de gemeentelijke herindeling zal geen goed gedaan hebben aan het uitvoeren van de nieuwe ontwerpen, omdat er natuurlijk andere prioriteiten gesteld werden. Wel werd er een prachtig piratenschip bij De Kuilen gebouwd voor een bedrag, waarvoor je ook een echt luxe vaartuig zou kunnen aanschaffen. Dus de buurtbewoners voelden toentertijd wel aan, dat het geld op was en zodoende is bij iedereen het plan in vergetelheid geraakt.
Tot afgelopen maandag. Maar in die ruim 4 jaar is er veel gebeurd in vooral de Raafstraat. Er zijn jonge gezinnen komen wonen en er is zodoende nogal wat gezinsuitbreiding geweest. In de afgelopen jaren is de behoefte van de wijk veranderd en werd de speeltuin meer en meer gebruikt, vooral omdat ouders vanuit de voorraam heel gemakkelijk toezicht kunnen houden. De ontwerper aan de tekentafel is vergeten te kijken naar de actuele situatie en nu worden de speeltoestellen verplaatst naar het Koperwiekplein, dat omzoomd wordt door de zogenoemde bejaardenhuisjes. U raadt het al: daar wonen geen kinderen en zullen er ook nooit komen wonen. De ouders vragen zich dan ook af, wat de meerwaarde is van deze overplaatsing.
Ook ik maakte veel gebruik van het speeltuintje als oppasoma en ik was zeker niet de enige. Hoe ga ik dit mijn kleinkinderen uitleggen, als ik het zelf al niet begrijp?
Het meest verbolgen is iedereen wel over het feit, dat de buurt niet geïnformeerd is over de start van het verwijderen van de speeltuin. Nu werden de jonge gezinnen ‘s morgens vroeg overvallen met het ronkende geluid van de graafmachine. Graag hadden zijn hun kinderen hierop willen voorbereiden, maar nu is er alleen maar onbegrip en verdriet.
Wat komt er terug? Een boompje, een extra struikje, een formatie stenen en een paadje vanaf de Havikstraat door het struikgewas heen. Een paadje? Het perceel is van alle kanten goed bereikbaar en te overzien. Waarvoor is dat extra paadje dan nog nodig? Om je het idee te geven, dat je een groot park inwandelt?
Het gonst in de buurt. Kunnen we nog een handtekeningenactie beginnen? Zullen we aan het speeltoestel gaan hangen? Of spandoeken plaatsen? Een stukje in de krant?
Bij deze dan. En verder zal er niet meer op zitten dan het slechte plan te accepteren. Leg dat maar eens uit aan je kind, als dat voor een volwassene al zo moeilijk is.
Rest mij alleen nog de vraag: waar begrijp jij nou echt helemaal niks van?
Marja Verheijen,
