Het stond al heel lang op mijn to do lijst maar het kwam er maar niet van. Deze keer had ik me er echter helemaal op in gesteld om naar ‘Close To Harmony’ (Paul Kahlert, Herman van Kuppevelt en Louis Kahlert) te gaan die speelde in het Lagerhuis. Eindelijk zou ik mijn buurjongen Paul die in de groep speelde, weer zien.
Toen ik naar binnen ging zwaaide er iemand naar mij, het bleek mijn overbuurman Frans te zijn met buurvrouw Anja en familie. Het is vermoed ik vijftig jaar geleden dan ik Paul voor het laatst heb gezien dus ik was erg benieuwd. Uiteraard ook naar de muziek en oh wat was het voor mij zwijmelen met al die bekende nummers. De Beatles, de Kinks, Hollies, Eagles, Golden Earing, Danny Vera en vele andere artiesten kwamen voorbij. Puur het hele oeuvre wat Rob, mijn ex-man in zijn collectie had. Ik weet zeker dat hij heel tevreden naar ‘beneden’ zou kijken vanuit ‘de hemel’ toen hij me zag zitten. ‘Ik weet nog’ zei Paul ‘dat jij op een gegeven moment verkering kreeg met een hele lange man. En die had een mini cooper. Ik begreep niet dat die man erin paste.’ Ja ik was verzot op de mini cooper, we hebben eens een kersenrit gereden in de Betuwe met allemaal mini coopers. Toen hadden we een knalgroene en eerder een felrode.
Paul vertelde me dat hij me maar een vervelend meisje vond toen ik jong was. Maar toen ik in het ziekenhuis lag had hij me toch enorm gemist. En aan zijn oudere zus gevraagd of buurjongens ook weleens met buurmeisjes trouwden. ‘Niet vaak’ had Annemie zijn zus geantwoord maar het kon natuurlijk wel. Toen ik uit het ziekenhuis kwam was het eerste wat ik tegen Paul had gezegd: Stom jong. Dus ja dat huwelijk is er nooit van gekomen. Hij vertelde me ook nog een anekdote dat mijn moeder eens voor me opgekomen was nadat er ruzie was binnen ons groepje buurmeisjes. En dat is ja eerlijke gezegd wel erg leuk om te horen. Paul speelt al heel lang in allerlei bands en dat is begonnen in zijn jeugd toen hij bij circus Boltini Rob de Nijs en Johnny Lion had zien optreden. Dat wilde hij ook. De waspaal van mijn moeder was een soort microfoonstandaard en de verbeelding deed de rest. In die tijd, de lagereschooltijd, ontstond de groep ‘Ik’. Met Maarten (Maartje) Moors, Ad Henst en Henny Smits en de naam Louis van Beuningen viel ook nog. Zo begon dus de liefde voor muziek. Wat is het gezellig als je mensen die je zo lang niet gezien hebt weer eens spreekt. Een eeuwigheid geleden lijkt het en wat is er dan veel gebeurd. De broer van Paul, Geert was er ook met zijn vrouw en later kwam ook Henk met zijn echtgenote. Natuurlijk wilde ik een foto van mijn ‘buurjongens’ hebben want dat is toch te leuk!
We vielen met de neus in de boter want er werd getrakteerd op krentenbrood, suikerbrood en peperkoek. De uitbaters van het lagerhuis zijn dit jaar gekozen als Boerenbruidspaar, boer Stephan en boerin Hanneke. En dat moest uiteraard gevierd worden.
Met veel plezier kijk ik terug op die middag en heb eindelijk gedaan wat ik al heel lang van plan was. Het mooie is ook dat we diverse herinneringen hebben en dat wordt tezamen een mooi verhaal. We kunnen lachen wat eens was en ons verwonderen over waar de tijd is gebleven. ‘Je bent niets veranderd’ zei Paul toen hij me zag dus ik vermoed dat hij wel hard een bril nodig heeft, maar wellicht zag hij ergens nog dat jonge meisje zoals ik in hem nog wel de jonge leuke buurjongen zag.
Tilly Gerritsma, Mill
Op de foto de broers Kahlert: met hun buurmeisje Tilly: Henk, Paul, Tilly en Geert.
