De pòsse zit ‘r wer op en de nééij zondagse kléér hange wer gestivve en gestreke in de káást te wáachte op wer unne’n hòg heilige’n dag. In di geval is dè de Pinkstere. Ja, zoewe ging dè vruger, ge hàit zondagse kléér, dur de weekse kléér en ge hait, werk kléér, oftewel kooi dinge.
Òvver die werk kléér hàn dan de vrouwe, unne schort oftewel unne scholk, nog wer òvverhen en ut máánsvolk unne òvveral.
Die òvveral’s van ut máánsvolk ware mèstal van die uitgestukte dinger wor hèl duk d’n ènne lap òvver d’n andere zaat. Zoewe doende hoefde ze eigelek hòst nòit gènne nééije te kóópe. Wáárt nou onderháánd toch zo weit dèsse unne nééije nòddig hàn, dan fietste ze s’mòndagsmérge’s nor Ujemert en dor stond dan wel unne kroom dieter mar al te gèr enne verkócht. Nou moeten nie denke dèsse dieje nééije òvveral alle dáág òn kréége, nieje, nieje, alléén ès ze nor ’t pakhuis moese of nor ’t ròmfabriek of ès zè nor de dokter moese.
Bij ‘t vrouwvolk ging ’t eigelèk net zoewe mè dieje schort of scholk. Dieje schort of scholk, net wà gè wilt, die wier nou, net òvveral, vur gebruikt. Dur zing wà snotneuskès van de kléén jong mè afgeveegd en nie alléén van de kléén jong, dur ége neus kwam net zo goed òn de burt ès dè zoewe, net uit kwam. Òk wiere die schòrte gebruikt ùm de kiepe te voeiere en ùm de eier uit te haole en um de hééte panne mè van de kachel te vatte en kachelhout te haole. Ès ‘r ònverwááchts iemest binne kwam dan wier d’r de toffel gááw mè afgedòn en ‘t zwéét mè van d’r gezicht gevéégd. Ès dieje’n iemest van dieje pruttelkoffie krig, hattie alle kans dè ’t kùmpke allieën mar afgeveegd waar mè dieje zelfde schort of scholk.
Ik huur ons Moeder nog zegge, ès ik uit school kwam; drinkt mar oew kùmpke ròmme op en gòt mar gááw buite speule, mar wel in oew,
kooi dinge...
Haw doe,
Pietje de Grondwerker
