Geen idee hoelang ik er al last van heb, feitelijk heb ik er geen last van maar de andere kant wel. Degene die me belt dus. ‘Hallo, ben je er nog’ of: ‘Ben je er nog, ik hoor niets meer’.
Ik dus wel, ik hoor alles, maar de andere kant eventjes niet. ‘Ik heb er geen last van’ zegt mijn moeder altijd als ze even iets niet goed gehoord heeft. Datzelfde kan ik dus ook zeggen. Ik heb er geen last van. Maar ‘de andere kant ‘ wel en het werd de hoogste tijd om er iets aan te doen.
Aangezien mijn telefoonlijn ook via internet loopt en die doet het hartstikke goed, heb ik enige weken geleden de provider gebeld. Het probleem wat ik heb of beter gezegd de ander, speelt al heel lang. Maar ja omdat ik er geen last van heb vergat ik het vaak door te geven. Ondertussen heb ik alles gedaan wat de provider aan tips en adviezen heeft doorgegeven. Telefoon verzet, nieuwe batterijen, de router moest ik resetten en ook dat heb ik braaf gedaan. Er werd wel gevraagd hoe ik dat gedaan had dus aan mijn kunde werd getwijfeld. Maar ik slaagde met vlag en wimpel dus men kon mij geen tips meer geven. En tot slot heeft mijn zoon twee kabeltjes vervangen. Telkens was ik vol verwachting en hoopte dat het probleem, weliswaar aan de andere kant maar toch... opgelost zou zijn. Maar niets heeft geholpen. Soms is het gesprek mooi te volgen en zijn er geen haperingen. Een andere keer begint ‘de overkant’ weer te vragen of ik er nog ben omdat ik schijnbaar, in hun beleving, even weg ben geweest. Ik verspil ook zoveel woorden aan het luchtledige en dat is toch zonde. Niet dat het altijd even belangrijk is wat ik te zeggen heb maar ja als ik wat zeg, dan is het toch leuk als het gehoord word. Dus niet. Zou dat een teken zijn?
Omdat ik niet paranoia wil worden over deze moeilijke vraag of ik wat meer mijn mond moet houden of juist voor mijn woord op moet komen belde ik voor de zoveelste keer de provider. ‘Ons lijntje is wel heel goed’ zei ik tegen hem om vervolgens te opperen dat ik het toch wel erg fijn zou vinden als ik nu weg zou vallen en hij me niet kon horen. Maar dat was dus niet het geval, ik hoorde hem luid en hartstikke zuiver. Een apart lijntje als het ware. Ik word er toch weer een beetje achterdochtig van. Ik kreeg nog een laatste opdracht, telkens als ik aan de andere kant hoorde ‘ben je er nog?’ dan moet ik datum tijdstip en telefoonnummer noteren. En daar ben ik de laatste tijd druk doende mee en heb al een mooi lijstje aangelegd. Maakt niet uit waar iemand woont, ik val gewoon weg, tijdelijk weliswaar maar toch!
Afgelopen vrijdag belde ik mijn schoonzus en tijdens het gesprek hoorde ik twee maal ‘hallo, je bent even weg.’ ‘Ha fijn’ zei ik tegen haar ‘ik noteer het even op mijn lijstje’. Direct na ons gesprek belde ik weer de provider want mijn lijstje groeide gestaag. Tot mijn grote vreugde hoorde ik tijdens ons gesprek ‘hallo, bent u er nog?’ Wat was ik blij, hé hé. Bewijs! Ik zat niets te verzinnen, er vielen gaten in ons gesprek waarin ‘de andere kant’ niets hoorde. ‘Schrijft u ons verbroken contact ook even op’ zei ik vriendelijk toen ik mijn lijstje keurig had doorgegeven.’Hallo, ben je er nog?’ is hopelijk binnenkort verleden tijd.
Tilly Gerritsma
