Ja, di hùrde gù vruger d’n ollinge’n dag en dan vùral bij de wà àwwere mense, “ut Grijze leger”. Die zelfde mense hàn dan, òk nog duk d’r ieën háánd net ááchter d’r oer en ’t lag ‘r dan màr net krek aon of ze nou links of rechts ware, welke oer ze viete.
’T Wou nie zegge, ès ze d’r rechtse háánd òn d’r rechtse oer hiele, desse d’r òk better mè hùrde. Nieje dè hàtter mier mè te make desse vruger op de leggere school net zo lááng sloege, ès gè links waart, dègge van zelf rechts wiert.
In minge jonge’n tijd moes ik van ons Moeder zegge;”wà blief” en ès ’t volk uit, bèvùrbeld Nimwege waar, dan moese wij van diezelfde Moeder zegge, op z’n hògste Nèdderlááns; ”Wat belieft U?” En dè konde eigelèk nie.
Nou tiggewòrrig zegge ze allieën nog mar; ”sorrie” en d’r háánd haawe ze echt niemer òn of ááchter d’r oer, trouwes dè kan òk niemer want die háánd hebbe ze hard nòddig um d’r mobieltje te bediene en dùrrum húúre ze niemer.
Ons taalgebruik waar vruger veul kleuriger, wij moese alles wel, in geure en kleure vertelle, ùm ’t bij die áánder goed over te lóóte kamme en ieder hàij dan hierbij z’n eige vùrstelling. Gè kon ’t zo moij make ès gè zelf wou’t.
Nou kijke ze op Feesboek, of ze Goegele, èfkes,.. d’n hèllen dag,.. en ze wééte en zien ‘t.
Wij keke umhòg, nor de locht um te kijke of ‘r ’n bui òn kwam en wij hùrde ’t vruger in Keule al dondere. Nou kijkt iederieën op buie radar en we wééte krek wor de schoer hen trekt.
Afgelóópe’n Donderdag, donderde ’t òk mè grof geweld, dur die ááw en nééij straaljagers, hier bòvve ons anders, zo rustige Mill en alles wier opgemete en afgeluisterd en iederieën hè z’n eige mening zag ik daags terno in de krant, zelfs bèrrevoets. Ons M’rietje en ik zate moij same in ons geïsoleerde huiske, ’t dur dè dobbel glas, moij af te kijke en net toen d’r wer zònne; Jan, Simon, Ferdinand, hen kwam en ik net iets zin, zin ons M’rietje;
Hè, wà zinde Gij?
Haw doe
Pietje de Grondwerker
