Wà waejde ’t toch hard, d’n afgelóópe zondag vùr ’n week trug. Alle blèdjes in ènne kier van de beum af. Jan de weind waar in zùnne goeije’n hùm. Hij blies en bloosde d’r op los. Hij blies alle blèdjes op ènne’n hóóp mar nou wel wèr, net krek, op die plàtse wor ’t de mense nie wille hebbe.
D’n dag ternó waar dan òk bèkant alleman bèzzig mè, griesel en bessum, um die blèdjes in ’n groewte máand of op de kruige te krijge. Nou zeg ik wel gááw mè griesel en bessum, mar dan bende echt ááuwverwetst. Tiggeswòrrigs hedde vort aparte griesels vur blèdjes, dè noeme ze; bladharken en dan hèdde nog bladmáánde, die zet ‘r de Gemente nèr ès gè geluk het en nie te vergééte hèdde nou òk vort bladblozers en bladzuigers.
Bij ons in de bùrt hè òk iemest zònne blozer en des echt moij um te zien, die bloosde dieje mòndag òk, al wà d’n Hier géve kon, tigge de weind in en pas tigge d’n óvend toen de weind wà ging ligge waar ie òn de winnende háánd en krig ie ’t op d’n bùrman òn geblóze.
Diejen bùrman, òk nie van gisterè, din op de winkel op aon en kwam trug mè òk zo’n apparaat, mar dan, ’t neijste van ’t neijste en dè ding dè kon nie allieën blooze, mar òk zuige en de zak wor alles in gebloze wier krig ie ‘r vur niks bij. Hoe harder diejen ènne bùrman blies, hoe harder d’n andere zoog. Ès dan alles weg gebloze en opgezoge is, brenge die twieje bùrlui dan die bledjes uit dieje zak, same nor d’n andere kant van de weg, wor mèstal die gemèntemáánd stù, en de gemente mekt ‘r dan wer compost van, wà wij sjoors ternó gratis en vur niks kunne kàmme haole. Dieje compost strooie wij dan wer bij en onder die beum, zoewe doende dèsse wer harder kunne groeie en ‘r wer mier blèdjes òn kamme want anders hebbe wij sjoors ternó misschien wel te weinig compost.
Gè ziet wel, we kunne ze toch nie misse die, Herfstblèdjes!
Haw doe!
Pietje de grondwerker
