Het is bijna kersmis en ik hoef dit jaar niets te doen. Nou ja niets... bijna niets. Ik mag voor de soep zorgen. Liefst twee soorten soep en gevulde eieren voor bij het lopend buffet.
Mijn zoon en zijn vriendin verzorgen het kerstdiner. Ha heerlijk, voor mij geen stress dit jaar. Vreemd is het dat eten schijnbaar zo’n belangrijke rol speelt. Op de eerste plaats natuurlijk samen zijn. En... als het maar gezellig is! En vredig om in de kerstsfeer te blijven.
Kersmis brengt me dus geen stress dit jaar maar mijn telefoon des te meer. Mijn smart manager op de telefoon loopt vol en wordt dan rood, hartstikke schrikbarend rood. Er gebeurd voordurend van alles op mijn telefoon zonder dat ik erom gevraagd heb. Updaten is het probleem. En als ik dan van alles verwijder wat ik niet wil en echt niet nodig vind, mijn telefoon trekt zich er niets van aan en update vrolijk verder. En dan staat mijn smart manager weer in het rood. ‘Je hebt te weinig GB’ zegt mijn schoondochter die ik het probleem voorleg. Ze kijkt me aan met een blik van ‘hoe onnozel kun je zijn om zo’n toestel te kopen met zo weinig GB.’ ‘Kan ik er iets aan doen?’ vraag ik haar en ze raad me aan om een SD kaart te kopen. Bij nader onderzoek ziet ze dat ik er al een heb maar er staat niets op. ‘Oh, ik dacht dat vanzelf ging ‘zei ik tegen haar. Ze adviseert me om naar een telefoonwinkel te gaan want zij kent mijn toestel niet goed genoeg. In Nijmegen ga ik de eerste beste winkel binnen met een T als uithangbord. Toen ik eindelijk aan de beurt was bleek dat ik bij de concurrent was (T mobile) en Tele 2 een paar deuren verder zat. Dan maar verder en gelukkig was ik direct aan de beurt. Ik vertelde mijn probleem aan de verkoper en die hielp me fantastisch. Hij drukte razendsnel op apps die me nog nooit waren opgevallen. ‘Dacht je dat ik dat kan onthouden?’ vroeg ik aan hem. Hij was zo snel dat mijn ogen zelfs tijd te kort kwamen om hem te volgen. Bij zoveel naïviteit zag hij wel in dat hij al het werk moest doen, wat hij gelukkig ook deed. Het resultaat mag er zijn. Mijn smart manager is nog nooit zo leeg geweest en voorlopig kan ik weer vooruit en zie ik hopelijk geen rood. Ha, wat kan een mens blij zijn.
Mijn moeder moest voor de kerst nog wat nieuws dus we verblijden van Tilburg in Nistelrode met een bezoek. Ze wilde een nieuwe broek en de verkoopster hielp gelukkig mee. Een mooie zwarte broek, niet te dun en hij moest uiteraard goed zitten. Ze kwam met een broek zonder sluiting, met een nep stiksel waarachter je een rits mocht visualiseren. Zonder rits? Mmmm... toch maar even proberen. Nadat er allerlei broeken gepast waren was de eerste broek toch favoriet. Ze paste hem nog een keer aan want je moet natuurlijk wel zeker weten of hij echt goed zit. Toen ze hem aan had zag ik ‘de rits’ op de achterkant en aan de voorkant zaten de zakken. ‘Mooie zakken’ zei ze nog maar ik vertelde haar dat die aan de achterkant moesten zitten. ‘Ben ik aan de voorkant nu hetzelfde als aan de achterkant?’ zei ze verbaasd. We moesten er vreselijk om lachen.
Bijna kerstmis en oud en nieuw komt er aan. Wat zal het nieuwe jaar ons brengen? Bij deze wens ik een ieder veel inspiratie voor mooie, leuke, goede en zinvolle dingen. En alle kracht om het leven zoals dat tot ons komt, te kunnen dragen.
Fijne en vredige dagen gewenst.
Tilly Gerritsma
