Na een stormachtig, overdonderend maar ook fabuleus jaar gaan we gewoon verder met het leven. Stapje voor stapje en vol goede moed.
Een paar weken geleden hadden we ter afsluiting van het project Fabuleus een try out ingepland. We moesten om half negen in Lelystad zijn en dat zagen we niet zitten met al die files in de vroege ochtend. Dan maar een hotel, zat er dat nog aan? ‘Het hoeft geen duur hotel te zijn’ zei ik tegen Kees die voor kamers zou zorgen ‘als ik maar een bed heb.’
Mijn collega Pieter zou laat in de avond komen want de avond ervoor had hij nog een uitje. Via een mail liet men weten dat de sleutel van zijn kamer op de sig. automaat lag (een sig. automaat?) en hij had een code gekregen zodat hij het hotel in kon. We reden direct namiddag naar Lelystad en Kees besloot nadat we ingecheckt waren, nog een stukje van de omgeving te verkennen. Ik had nog gauw een foto naar Pieter gestuurd van de sigarettenautomaat ‘hier komt je sleutel te liggen’. Ha, dat was de sig. automaat. Met zijn drieën gingen we op pad en na Zeewolde gezien te hebben reed Kees naar het natuurpark in Lelystad. ‘Dat hadden we eerst moeten doen’ zei hij toen hij zag wat een mooi park dat is. Je kon er Otters, Przewalskipaarden, Wisenten, Pater Davidsherten, Elanden, Ooievaars, Wilde zwijnen en Edelherten zien. Als het dus wat lichter was geweest en niet aan het schemeren. Ik zag wel een ooievaar op zijn nest en kon hier heel dichtbij komen dus mijn dag was weer goed. Maar de eland die Kees in de schemering zag en hij deed verwoede pogingen om ons te vertellen waar hij stond, die zag ik echt niet. Hoeveel verbeeldingskracht ik ook gebruikte, er kwam geen eland in beeld alleen maar struiken Daarna gingen we een hapje eten en we kropen al vroeg in bed.
Om half een werd ik wakker en hoorde gerommel beneden, ha dat zou Pieter wel zijn. Ik viel weer in slaap en werd om half twee wakker. Even op mijn telefoon kijken of Pieter gelezen had dat we om 7.00 uur gingen ontbijten. ‘Shit, ze hebben geen sleutel gelegd op die k automaat’ las ik. Geen sleutel op de sigaretten automaat? Waar was hij dan? Zou hij geen kamer hebben? Pieter was hartstikke boos dat zag ik wel. Mijn vest aangedaan en midden in de nacht op zoek naar mijn collega. Ik dacht nog: zal ik hem bij mij in het andere bed laten slapen of liever bij Kees die had ook een bed over. Maar die moest ik dan wel wakker makken. Er was echter geen Pieter te vinden. In de ochtend bleek dat er niet gereageerd was door de hoteleigenaar op Pieter zijn telefoontje. Hij was op zoek gegaan naar een kamer, had een deur open zien staan en was in een bed gekropen. De kamer was nog niet opgeruimd en het bed niet opgemaakt. De strijkplank die er stond had hij voor de deur gezet want er mocht eens iemand binnen komen.
In de ochtend was hij nog steeds woest maar na wat stoom afgeblazen te hebben kon hij er gelukkig weer om lachen. Een bed is immers veel beter dan een tentje waar hij over een paar maanden in slaapt, op weg naar Santiago de Compostella. Mijn vest werd bij het doorvertellen van ons avontuur al gauw een kanten negligé waarin ik sierlijk en gracieus het hotel doorzocht om Pieter te vinden.
Fabuleus een mooi woord. Ik hoop dat we met zijn allen een heel mooi Fabuleus jaar krijgen of in ieder geval vele mooie geluksmomentjes.
Tilly Gerritsma
