Wà hebbe we toch moete speule d’n lèste’n tijd. Ja ,we wòrre steeds mier gevroogd vanaf Velp tot hellemòl in Vortum-Mullum en al wàtter tusse lè. Màr dè gù nie zoewe mar, nieje d’r moete veul vur over hebbe.
’t Begint al zeker drééj mònd van te veure mè repetere. Dè doen wij in Wilbertoord in de Wilg en ès ik dùr dan zoewe donderdag’smiddags op aon reej mè ming Land Rovertje dan reej ik verschillende acteurs vurbij. Ja want ze kamme eigelek uit alle windstreke van Mill, Sint Hubert, Wilbertoord en Langenbòm. ’T Heit nie vur niks Vier in Ieën.
Nou dan kamde binne en dan bende bènijt of ze ‘r allemòl zing want gè kunt niemeste misse. Gelukkig hebbe wij ’n goej regisseuze die in elke rol in kan valle bij zo’n repètitie. Urst èfkes wà bijkletse en dan begint ‘t. In ’t begin bakke we ‘r niks van, bèkant niemeste kent ’t al uit de kop en dan slòdde nog wel is unne flater. De áánder ligge dan in unne deuk van’t lache. Gè moet òk wer nie te hard lache want gè kamt zelf vrúúg of laot òk òn de bùrt. Ja op die repètitie’s gù van alles mis en dè is òk wel wer ’t mòije d’r van.
Eindelèk is d’r dan d’n urste kier van optrééje en des echt spannend want dan bende echt op mèkaar òngewééze en afhankelek van mèkaar. Gè stòt dan achter ’t decor te waachte tot gè dur die deur hen moet en ’t toneel op. Durbij moete òk nog zegge wà gè moet zegge, gè kunt dor nie zoewe mar wà gòn stòn te kwatse, nieje ’t moet natùrlek wel d’n goeije’n tekst zing.
Soms moete d’r òk nog wà grimasse bei gòn stòn te make en des hellemòl moeilèk. Zeker vur zo’nne beginneling, ès net ès ik. Kijk en ès ’t dan mis gù ùm dègge oewe’n tekst niemer wet, dan pròt er dieje’n andere wel op aon en zoewe doende merke d’r de mense in de zaal niks van en op zo’n moment, ja dan zing we echt Vier in Ieën.
Haw doe
Pietje de Grondwerker
