Zoewe riep ons Moeder vruger ons s’middegs bij mèkaar um te kamme ete. In de winter èst hard vroor dan ware wij mè alleman binne op stal of in de schuur wel iets ònt mòjike en hoefde ons Moeder nie hard te roepe.
In de zommerdag waar dè wel anders, dan ware we buite of int veld ònt wèèrk. Mar ès gè dan de kerkklokke hùrde luije wiste dè ge op huis òn moest zien te kamme, wouwde teminste ’n goej plàts hebbe.
Wij ate vruger vijf kèrre op unne’n dag. Dè begòs al s’mèrges ès wij onder kwame dan haj ons Moeder al ’n pan me gebróóje eijer kloor stoon. In die pan van ons Moeder kònne mè gemak , zes,..zeuve eijer in. Nou en dan zoewe rond tien ùrre, dan viete wij stònde ’n botterham mè koffie en zoewe op de middeg aon en dan hàn we pas echt honger.
We begòsse mè soep en dè waar mèstal ertesoep of bònsoep. Dè waar dan echt puur uit eigen hof, niks; ’n bitje van Maggi en ’n bitje van ons Moeder, nieje, alles van ons Moeder. Mee d’r bovenop kwamp ons moeder òndráge mè de èrpel of pètassie en wij hàn mè alleman de pan leeg vur dè de wàssum òn de zolder waar. Di alles duurde gèn twentig minute en wij stònne wer buite. Uitbuike waar allieën mar weg gelééd vur onze Vadder.
Wij ginge wer mè veul plezier ònt wèèrk. Um half vier moeste wer zùùrge dè gè thuis waart want dan haj ons Moeder al wer de tòffel opgehòld en viete wij ’n par snééje mik, die ons Moeder èfkès te veure mè ’t bròdmes al gesnééje haj, mè ’n tas tieje. Dur moeste ’t dan me zien te redde tot òn de griebel grouw want dan haj ons moeder pas ’n groewte pan me gebróóje èrpel kloor stoon. Nog lekkerder wáárt in de vrúúge lente mè geschrapte nééj piepers. Dan nog unne’n bùrd mè pap en dan,.. kònne wij pas uitbuike, onder ’t bidde van’t ròzzenhùdje. Òit nog ’n spelleke kaorte en dan, pisse, bidde en nor bed,..slóópe en s’mérges wer …òn tòffel.
Haw doe,
Pietje de grondwerker
