Voor de echte carnavalsvierders staan zware tijden voor de deur. De koorts heeft al om zich heen gegrepen, maar deze zal in de komende dagen nog feller toeslaan.
Er worden alom kostuums genaaid, men rommelt in lappenmanden, in loodsen en schuren worden voorbereidingen getroffen voor de wagens, die in de optocht zullen meerijden.
Carnaval is een gezonde "ziekte", als we deze dagen tenminste gezond beleven!
Bij dit volksfeest vallen vaak heel veel wat grenzen weg.
Er is dan bv. weinig te merken van standenverschil. Soms wordt de vermomming echter gebruikt voor mindersoortige doeleinden. Zo menen sommigen, dat ze in de anonimiteit van het verkleed zijn al hun gal van het afgelopen jaar mogen spuien.
Niemand zal er echter bezwaar tegen hebben tijdens deze gekke dagen eens op de korrel genomen te worden. "Maatschappij kritiek" goed gebracht kan zelfs opbouwend zijn.
De echte carnavalist kent heus wel het verschil tussen grappen en venijn, trouwens daar staan onze tonproaters wel borg voor.
Voor sommigen is carnaval het feest van onvervulde wensen.
Men kan zich nu namelijk een paar dagen verplaatsen in de rol, die men zo graag in het leven zou spelen.
Jongens verschijnen als indiaan of als cowboy.
De prins mag voor een paar dagen het bestuur van het dorp op zich nemen.
Meisjes verschijnen als fee om eens betoverd te zijn.
Anderen verkleden zich tot “niemand" want ze moeten het hele jaar al "iemand "zijn.
Men hangt zich allerlei rommel om het lijf, die men anders nooit zal dragen.
De carnavalsmake-up zegt soms veel over de verlangens van groot en klein.
Zo besef je, hoe we in het normale leven veel voor elkaar verborgen houden.
Als carnaval voorbij is, zie je de meeste mensen weer hun gewone "masker" opzetten en zich opnieuw insnoeren in een eng keurslijf.
Wat zou het fijn zijn, als we zoveel begrip en respect voor elkaar konden opbrengen, dat we ook in de loop van het jaar wat meer onszelf durfden te zijn!
Maar nu nog even terug naar het carnavalsfeest. Vroeger vierde men dit feest, omdat men nog eerst eens goed wilde feesten, vóór de vastentijd begon.
Daaraan ontleent de "vastenavond" ook zijn naam.
Carnaval en vasten zijn nu a.h.w. ontkoppeld.
Ik heb het gevoel, dat het carnavalsfeest steeds vroeger begint en dat na Aswoensdag het leven gewoon doorgaat. Nu hoeft de vasten geen tijd te zijn van “vervelende kniesoren".
Ik wens U daarom heel graag een paar fijne gekke dagen toe, maar daarna ook de tijd van bezinning. Het askruisje - een psychologisch knap en diep menselijk gekozen startsein voor de vasten- blijft intussen warm aanbevolen!
Pastoor Ad v.d. Meijden
