Wà ware ze toch grùts mè alleman, d’n afgelóópe woensdàgge’n ovend, toen d’n uitslag van ons stemgedrag bekend wier gèmakt. Ja, zelfs de verliezers ginge grùts op dùrre’n achterban.
Gè zout zegge hoe wiete ze ut, want gè het oew kont nog mar amper gedraèjt of ze wééte al wie dè Gij róód gemàkt het.
Nou vein ik di stemme, gewoon mè ’n kleurpotlood, wel veul mòijer ès dè gè mè zo’n, zeg màr, elektries ding, moet stemme. Ik heb dùr nie zo’n vertrouwe in en ons M’rietje òk nie en al ming Tante’s, die’k nog heb, òk nie. Trouwe’s, mè dè elektries gedoe kunde’r òk niks bijschrijve. Nou, disse kier, haik dùr bijgeshrivve; doe de groete òn Mouries d’n Hond, ja, want dieje mens du òk al wattie kan en van di joor hattie ’t net geróóje; 150 “zetels” en dè klopt krek want zòveul van die draéj stúúl hebbe ze òk mar in dieje zaal staon. Bij ons in Mylesweerd kunne mier van die “zetels” staon, dan door. Ùt ènnigste verschil is dè de ”ons” nie kunne draèje, mar dur tiggenover stù wer dègge de “ons” op de gang kunt zette.
Mar wà zing de verschille toch gróót hè op zònne ovend. In de verschillende festzale en strandtente, waart bekant overal fest en kon ’t nie op. In die stemlokale int láánd, hàn de “ambtenare” alle toffels òn de kant moete schuive en lage ze op d’r knééjes al die gróóte stembiljette op stapels te legge. ‘T wàtter liep van dùrre kop af. Ja, nou waart òk is unne kier; werke tigge de klok en:.. kleur bij kleur!
Maarr.. in de feestzale en tente liep ’t watter òk van de koppe af, wènnig te drinke en veul van dè gemàkt danse, mar ja, wà moete, ès de lijsttrekker, gù stòn te danse, dan moete de lijstdouwers uit goei fàsoen, òk mee danse of dèsse ’t kunne of nie. Zouwe ès de ááwe zonge, zouwe piepe de jonge en ze ware vural, grùts,.. grùtser..mar ‘t grùtst op d’r eige...
Haw doe
Pietje de grondwerker
