Of tewel de Kunst van de Kuile. Dùr zing nergès zòveul kunste en kunstjes vertoond en gedòn ès bij de Kuile. Dè bedoel ik dan zowel letterlèk ès figùrlèk.
Vruger toen de Kuile nog un zie-ie-je waar, zwòmme ‘r hier in die zelfde Kuile al groewte visse rond. In d’n ijstijd wiert zo kááw dè alles bevroor, mar toen dè vùrbij waar en ’t wer begòs te dòije, is ‘r vanuit de Mourik unne’n hóóp záánd òvver die zie-ie-je hen geschòvve en dè kunde nou òk nog goed zien want dieje Mourik lè ’n hel stuk legger en des òk al ’n kunst op zich.
Toen d’n Duitser d’r ònkwam hebbe de Nèdderláándse soldóóte die záándbulte nog gááw wà vlak gemàkt en ‘r ’n vliegveld òngelééd. Dè hai twieje vurdieéle; ze konne diejen Duitser better òn zien kamme en ze hoefde nie zo hòg umhòg te vliege, um hòg te zing en dè vliege en hòg blijve waar toendertijd, ’n hel kunst.
De vrede kierde wer trug in Mill en de mense zááte gruwelek verlege um metsel en betonzáánd. De záándboere schepte al die bulte záánd uit de Mourik wer op en toen al dè záánd op waar, kwam ‘r ènne van die záándboere op ’t slimme idee, um ’n groewte kuil te grave. Nou en dè is òk ’n hel kunst, um van unne’n bult ’n groewte kuil te make.
Ze ginge dieper en dieper tot die ááw táánd van die visse wer bove kwame.
Sins ’n par joor verstùt ‘r in Mill iemest de kunst um òn zònne gevonde táánd te kunne zien hoe groewt, dieje bijbehùrrende vis, toen wel nie waar. Des òk ‘n kunst, mar de gròtste en moijste kunst word op d’n ònkammende vrijdag, de vijfde mei geopend en dieje Kunst rond de Kuile duurt tot eind september, dus alleman moet gòn kijke nor, ùnne zòmmerlang… Kuile Kunst…
Haw doe
Pietje de Grondwerker
