Een tijdje geleden ging ik naar een lezing: Herstel en filosofie, in het Centraal Museum in Utrecht. Het Nijntje museum lag er precies tegenover.
Genietend en gefascineerd door oude panden, statige huizen gebouwd in lang vervlogen tijden, drentelde ik door de stad. Wat een rijkdom! Wat een lust voor het oog. Kerken, musea, weeshuizen, arbeidershuisjes, er viel zo veel te zien. Hartstikke leuk een dagje in Utrecht maar daarna ben ik altijd weer blij dat ik lekker naar huis kan gaan in ons mooie rustige Mill.
Awee Prins en Wouter Kusters gaven ieder een lezing. De focus lag o.a.op: Ter discussie stellen, bekritiseren en openbreken van de vermeende vaste betekenissen van de begrippen depressie en psychose. En de tweede focus lag op beschouwingen en ervaringen aanreiken rondom spirituele ruimte, ziel etc. Ongeveer 150 mensen, een zeer gemêleerd gezelschap, waren net zo geïnteresseerd in de lezing als ik. Tijd bestaat niet, werd er verteld maar stil staan bestaat ook niet omdat alles in een eeuwig durende stroom is van verandering. Er werd gesproken over het ‘niets’ wat toch iets is, in wezen allesomvattend maar wat dat precies is.. ja… dat is wellicht te moeilijk voor ons menselijke brein en geest. Het is belangrijk leer ik, dat je geest losgeklopt wordt. Er moet ruimte ontstaan om anders, ruimer, te leren denken. En denken is ook weer niet zalig makend want als je zeer intelligent bent, gelukkig heb ik deze last niet, dan komt er niks binnen. Logisch want dan moet je overal over denken en dan sluit je de deur voor inspiratie, iets nieuws, omdat je dus nog niet uitgedacht bent over wellicht iets wat je toch (nog) niet kunt begrijpen. Pfffttt, hard werken als je zonder de weg kwijt te raken de lezing toch nog enigszins kunt volgen. En dan kwam er ook nog een vleugje spiritualiteit om de hoek kijken en niet vergeten herstel. We zijn allemaal waanzinnig, heb ik vernomen, dat is prettig dat we dat allemaal zijn. Dan is er geen onderscheid. Ik weet niet of waanzinnig positief of negatief bedoeld was maar ik vrees het laatste. Dus is het belangrijk dat ons denken losgeklopt wordt. Toch weer denken! We zullen toch niet zonder kunnen… denk ik. En dan werd er ook nog gepraat over herstel. Wat is herstel? Wat voor de een herstel is is voor de ander geen herstel om het simpele feit dat hij/zij niet terug wil naar het verleden met zijn verouderde ( niet losgeklopte) normen en waarden.
Het was me het dagje wel, hartstikke interessant maar mijn geest was zo losgeklopt van alle informatie die ik gehoord had en moest verwerken, dat ik als een blok in slaap viel. Om 3.45 uur was ik echter klaar wakker, en kon niet meer slapen. Dus maar braaf achter de computer om een verslag te schrijven voordat ik de chaos, wat ook weer niet zo erg schijnt te zijn, kwijt was. Chaos is net zo belangrijk als regelmaat had ik gehoord. Mijn geestelijke disbalans werd in ballans gebracht door over de disbalans te schrijven zo midden in de nacht. Het is maar goed dat mijn geest en mijn denken niet dagelijks losgeklopt en opgeklopt worden tot grote hoogte of diepte zodat ik net als een ei totaal kapot wordt geroerd. Ik geef mezelf maar een klopje op de schouder dat ik het verslag klaar heb en weer gewoon in de stroom van het dagelijkse leven verder kan gaan. Even dacht ik jaloers aan de afbeelding van Nijntje die daar zo heerlijk rustig stond te zijn. Hoe mooi zijn de tekeningen van Dick Bruna waar alle opsmuk bij was weggehaald. Eenvoud! Heerlijk! Niks losgeklopt, alhoewel...
Tilly Gerritsma
