Ik heb zelf nòit nie zòveul mè fietse opgehad. Dè zal wel kamme,onze Vadder waar gènne fietsfanaat en ons Moeder al hellemòl nie.
Alhoewel, ons Moeder hòlde sòtterdags soves al aalt d’r goei fiets van ’t merk, Phoenix, uit de beste kamer onder ’n lake uit, um ze met dùrre scholk, die ze al de hel week òn gehad haj, nog èfkes her en der wà bij te poetse. De báánde wiere òk alle wééke bijgepompt, nòddig of nie.
Zoewe doende stond ze startkloor. s’Zondags smèrriges vertrok ze dan al um half zeuve um mar op tijd in de Kerk te zing vur de urste Mis van zeuve ùrre. ’T waar amper ’n kètier fietse, mar ons Moeder wou op tijd zing, um nog vur dette Mis begòs, nog un kàrske òn te stóke bij Sunter Knellus die aalt ááchter in de kerk stond en nog stut, in Zèlland.
Ons moeder haj aalt vur iederieën en vur alles tijd en ze waar aalt overal,.. op tijd, ùmdè ze òk bètèds apperensie makte.
Toen de vùrrige week dan òk mè groewte letters in de krant stond dè dieje wielrenner Dumolin, onderwéégès nog z’n behoefte moes doen, docht ik mee òn ons Moeder. Bij ons Moeder gebeurde zò iets nie, die ging bètèds van huis af en haj gedòn wà ze moes doen.
Nou... haj ik bedóócht, ès die behoefte’s gewònte worre van die wielrenners, wùrrum hange ze dan nie ieder zòn, “Dixy” wéécéétje, òn d’r fietske. Twieje wielèke’s d’r onder un trekstànkse d’r aon en ieder hè zùnne eige Dixy. In plàts van die verschillend kleure truie, zouwe ze òk nog unne gele Dixy, unne ròse Dixy en zelfs unne bolletjes Dixy kunne make en de leste zouwe ze kunne gebruike ès lantaarndrager.
Nog ’n groewt vùrdieél ze hoeve niemer die natte, bèzwette, geel, rose, of die bolletjes trui aon van iemest die dáágs te veure z’n eige in’t zweet gefietst hè um die trui te krijge. En umdè ze nou vort d’r behoefte kunnen doen, in zònne gekleurde Dixy, mè papier en al, hoeve ze òk niemer zo hard te fietse, “um op tijd” te zing,…dus, tijd zat!
Haw doe,
Pietje de Grondwerker
