Ik was zo heerlijk bezig maar opeens kwam er een berichtje in beeld. Of de nieuwe updates van Windows tien geïnstalleerd konden worden. Ze stonden klaar dus... Maar het mocht ook later.
Wat een gezeur... zal ik het nu doen of later? Dan maar meteen dan had ik het gehad. En spijt dat ik kreeg want het duurde en duurde. ‘Het kan even duren’ stond er te lezen. Even? Welke tijdspanne valt bij Windows onder even? ‘Zet de computer niet uit’ en ‘de pc word verschillende keren opnieuw opgestart’ stond er ook nog te lezen. Tergend langzaam zag ik de cijfertjes veranderen die me vertelden hoe ver de stand van zake was. Man o man wat had ik een spijt dat ik hierin getrapt was. Ik was zo lekker bezig en nu moest ik wachten en wachten op wat? Hopelijk bracht het iets goeds en was het echt noodzakelijk.
Na meer dan een half uur zag ik nog steeds ‘Updates worden uitgevoerd 76 %. Schakel de computer niet uit. Deze bewerking kan even duren.’ Wat een flauwekul... Kan even duren. Het duurt gewoon hartstikke lang. Haal het woordje kan er gewoon maar uit en vertel eerlijk dat het hartstikke lang duurt en als je midden in iets belangrijks zit, laat het dan vooral om nu te gaan updaten. Wees eerlijk verdorie! Zeg dat het heeeeeeel erg lang duurt en niet: het kan even duren. Of zou het aan mijn computer liggen? Dat zou natuurlijk ook kunnen. Zou ik gewoon een heel trage computer hebben, die op zijn gemakkie, rustig de tijd nemend, aan het upgraden is. Ben ik nodeloos energie aan het verspillen met boos en ongeduldig zijn omdat ik niet in de gaten heb dat het oude beestje niet anders kan. Ocharme! Hij kan niet meer. Misschien moet ik zelfs blij zijn dat hij op zijn laatste krachten zijn best doet om mij te dienen? Ik schaam me ter plekke dood als dat zo is. Maar is dat wel zo? Is toch Windows niet…?
Ik besluit aan iets leuks te denken van de computer. Want hij, of is het een zij... is toch ook mijn trouwe vriend die ik echt van zijn levensdagen nooit meer wil missen. Want hij brengt me zoveel gemak en vreugde. Als hij tenminste niet aan het upgraden is, in mijn tijd! Een tijdje geleden zocht ik via Facebook naar een vriendin die ik al heel lang niet meer gezien had. Het contact was verwaterd zoals dat zo mooi heet. Ik kon haar met geen mogelijkheid vinden en ook niet via haar man. Hoe heten haar kinderen ook alweer? Ha, dat was raak. Ze gebruikte haar doopnaam en haar meisjesnaam. Gevonden! Voorzichtig polsend, hadden we elkaar nog wat te vertellen, nam ik contact met haar op. Ze reageerde direct via Messenger en toen ik dit geïnstalleerd had op mijn telefoon begonnen er direct mensen naar me te zwaaien. Wat was dat nu weer en moest ik dan terug zwaaien? Wat een gedoe, stel dat iedereen naar me begon te zwaaien, maar dat was gelukkig niet het geval.
Het contact was als vanouds en ondertussen hebben we samen een keer geluncht en dat was hartstikke gezellig. In augustus spreken we weer een keer af en dit contact hebben we toch maar mooi gevonden dankzij de computer.
Eindelijk, ik kan het bijna niet bevatten, is de computer klaar. Het ouwe maar wel trouwe beestje. Hoe lang zou hij er over gedaan hebben, drie kwartier, een uur? Zeker een uur. Het kan even duren! Nou bij mij duurde het hartstikke lang maar gelukkig is alle leed weer geleden en ik hoop voor heel lang en niet voor even.
Tilly Gerritsma, Mill
