In 1984 stapte werkelijk heel Mill en Wilbertoord op de fiets, gevolgd door de inwoners van Sint Hubert en Langenboom.
Oud-Millenaar pater Martien Konings (zoon van juffrouw Konings, dé verloskundige van velen) was na een periode van revalidatie in Nederland teruggekeerd in een rolstoel naar zijn woonplaats Kisangani in Zaïre/Congo. Als gevolg van complicaties naar aanleiding van een malaria-aanval en de gevolgen van een tropisch virus was hij blijvend aan beide benen volledig verlamd. Als gehandicapte wilde hij zich gaan inzetten met en voor gehandicapten. Een parochie bood hem twee ruimtes aan waar pater Konings zelf tafels en stoelen voor wist te vergaren. Een Zaïrese fysiotherapeute was bereid om mee te werken. Dag na dag zocht pater Konings noodzakelijke spullen bij elkaar en Mill ging hem hierbij helpen.
Een complete fysiotherapie werd bij elkaar gefietst, loten werden massaal verkocht met prijzen van Millse ondernemers en gemaakt door de welfareleden oftewel de Missienaaikring zoals vele dorpen die toen nog kende. Dit clubje ging zich snel Millse Missie Vrienden noemen toen ook anderen hun inzet gingen ondersteunen.
In 1985 stapte Mill nogmaals op de fiets voor de nodige loopkrukken en de traditie van de fietstocht voor pater Konings de zondag na Millse kermis was geboren. Ook basisschoolkinderen stapten met ouders en andere familieleden op de fiets. Gesponsord door velen om 25 of 40 kilometer, langs versierde routes en huizen, te voltooien.
Families, vrienden, verenigingen en ook burgers buiten de gemeente Mill droegen Centre Simama (‘sta op’), de naam die de werkzaamheden, het project van pater Konings kreeg, een warm hart toe en kwamen naar Mill om mee te fietsen.
Duizenden guldens en euro’s werden, naast de kledinginzamelingen die later startten, overgemaakt voor het deelproject van betreffende jaar. Kisangani was bij aanvang een stad van 600.000 inwoners maar er was geen enkele voorziening voor de gehandicapten. Zij werden verwaarloosd, niet erkend, niet geaccepteerd en ter zijde geschoven. Deze kinderen gingen niet naar school. Zij waren de laatste in het gezin die ergens aan deel mochten nemen of iets aangereikt kregen. Dat is de reden dat pater Konings met dit centrum begon. In de afgelopen 33 jaren is het uitgegroeid tot een goed functionerend centrum voor kinderen, jongeren en volwassenen met een handicap en is ook de acceptatie van deze burgers ontstaan.
De laatste jaren neemt de deelname aan de fietstocht echter geleidelijk aan af. Kinderen willen niet meer mee fietsen, scholen stopten het ondersteunen om gesponsord deel te nemen en om een gastles door de Millse Missie Vrienden en of pater Konings te verzorgen t.a.v. aspecten of deelprojecten van Centre Simama. Mensen maken keuzes voor andere activiteiten. De samenwerking met de Raamvallei Duomarathon levert geen toename van het aantal deelnemers op waarvoor het de Millse Missie Vrienden te doen was. In samenspraak met pater Konings komen de Millse Missie Vrienden tot de conclusie dat de succesvolle fietstocht voor Centre Simama voltooid is voor de Millse gemeenschap. De tand des tijds heeft ook hier zijn slag geslagen.
Overigens treuren de Millse Missie Vrienden, inclusief pater Konings niet. In de afgelopen jaren zijn duizenden guldens en euro’s de bevolking met een beperking en of financiële achterstand ten gunste geweest waardoor vele mooie resultaten zijn bereikt. Los van alle opbrengsten vanuit de enorme hoeveelheid kledinginzamelingen. Deze zullen dan ook onveranderd, in de maanden april, juli en oktober blijven bestaan.
Echter de laatste editie, zondag 24 september, wordt er nog een keer een mooie afsluitende fietstocht van gemaakt. De Millse Missie Vrienden en pater Konings hopen dat zij vele deelnemers mogen begroeten voor de laatste kilometers ten bate van Centre Simama.
