We gingen een dagje naar België met de buurtreis van ‘de Vilheide’. En Belgen zijn altijd gezellig, gastvrij en hebben zo’n plezant taaltje.
Vijftig meter over de grens lag de kaasboerin, die dan wel geen kaas verkocht en de boerin was ook nergens te bekennen maar in een ver verleden had een kaasboerin hier de scepter gezwaaid. Nu was het een, ja wat was het eigenlijk? Wij verbleven er als het ware de hele dag. We kregen er koffie met gebak, de lunch werd geserveerd en het diner werd er genuttigd. En ondertussen gingen we de bus in en weer uit om van alles te bezichtigen en te proeven. Niet te geloven wat we die dag allemaal geproefd hebben aan eten en drinken, en dat daar in de namiddag het eten nog bij kon.
Op het foldertje van de kaasboerin las ik: Heerlijk ontbijten, Vier gratis uw verjaardag, maar ook: Zotte zondagen, Billen & Borstendag. Ja daar moet je toch echt voor naar België gaan om zo’n zotte tekst te lezen. Een beetje ondeugend zijn ze wel die Belgen maar een ietsepietsie humor kan geen kwaad lijkt me zo. De buschauffeur had al verteld dat er veel mensen genoegen in schepte om in de middag een dansje te wagen. En jawel hoor, een folder met de mooiste middagshows van Vlaanderen (2020) en nog vele andere folders lagen klaar om ons te verlekkeren. Voor diegene die van een dansje en een hapje houden natuurlijk. Spetterende namen waarvan ik er zelfs een paar kende. Hein Simons, Wendy van Wanten, Bonnie St Claire, Saskia en Serge en nog tal van andere artiesten kwamen allemaal bij de kaasboerin in Mol-Postel. Maar dat misten we allemaal, wij kwamen gewoon om te eten.
Het gebied wat allemaal bij Mol hoort is gelijk een laars, werd er verteld. We waren dus als het ware ook in Italië en daar was het weer die dag ook naar. De Abdij van Postel hebben we bewonderd met zijn kruidentuin. Zodoende kwam ik erachter dat een aftreksel van vrouwenmantel, dat weelderig in mijn eigen tuintje bloeit, helpt bij menstruatie- en overgangsklachten. Laat ik die stations nu allemaal gepasseerd hebben. Maar het wordt ook gebruikt voor mondspoeling, voor vieze, ongepaste woorden vermoed ik. En voor wond en huidirritatie. Nog maar even laten staan lijkt me zo. De gids vertelde van allerlei wetenswaardigheden en anekdotes over de kruiden, we bezochten het pesthuisje en dronken een glaasje vlierbessensap.
Na de lunch vertrokken we naar Mol, en bewonderden we het zilvermeer en kwamen erachter dat het zilverzand ook in onze tandpasta zat, nooit geweten. Zo leer je nog eens wat. In het centrum van Mol en later ook daar buiten, hadden we verschillende proeverijtjes. Mijn moeder heeft in de oorlog in Sluis geëvacueerd en de vrienden die ze daaraan over hield woonden in Mol. Net tegenover het treinstation, waar ik vroeger vaak met veel plezier gelogeerd heb. Laat de bus daar nu net stoppen omdat we eruit moesten.
De bakker liet ons zien hoe een Mol’s koekje gemaakt werd, we kregen een aardbei omhuld met witte chocolade en kregen een brood mee naar huis. Een heerlijk gevulde chocolade Mol hebben we geproefd bij chocolaterie ’t Soete, een likeurtje/jenevertje bij de slijterij met ’n chocolaatje. De bus weer in en naar de slager die een aantal prijzen had gewonnen, er werd ham en spek geproefd. En bij de laatste stop voor ons diner, kregen we twee bolletjes overheerlijk zelfgemaakt ijs. En toen moesten we dus nog gaan dineren! Maar voordat het zo ver was kregen we nog een proevertje: ’n pintje bier met ’n blokje kaas. Wat een gastvrijheid daar kunnen we als zuinige Nederlander nog veel van leren.
Tilly Gerritsma
