In de verte hoor ik een uil, het is nog veel te vroeg om op te staan. Meestal val ik weer gauw in slaap maar deze keer niet.
Mijn gedachten gaan naar de uil, hoogstwaarschijnlijk een bosuil zie ik later op internet. Een grote uil met rolronde kop en gitzwarte ogen. Het is meer pluim dan vogel: hij weegt slechts 500 gram, lees ik op natuurpunt.
Waarom zou hij zo roepen, zo midden in de nacht als er geen hond op straat is laat staan in het bos. Is het om te vertellen dat dit zijn territorium is, zoekt hij een vrouwtje of mannetje wellicht. Heeft hij honger en denkt hij dat er op deze manier wat naar hem toe komt vliegen, of laat hij zijn trillend ‘hoehoehoe’ geluid gewoon voor de lol klinken? Zou kunnen natuurlijk maar ik geloof dat niet. Alles in de natuur heeft een functie, een reden, dient ergens voor. Als ik zo ver ben met mijn gedachten kan ik helemaal niet slapen want wat weet ik nu eigenlijk? Bar weinig…jeetje. Moet ik daar nu blij mee zijn want dan valt er nog veel te ontdekken, of moet ik verslagen in een hoekje gaan zitten kniezen omdat ik schandalig weinig weet. Of hoef ik niet alles te weten, is dat de bedoeling ook niet. Daarom hebben we zoveel mensen met ik weet niet hoeveel interesses. En samen vullen we mooi de wereld van weten, of mooi? Daar moet ik dan ook weer over nadenken. Ja zo val ik natuurlijk nooit meer in slaap, tenminste nu niet. Het zou wat zijn…nooit meer in slaap vallen. Dan heb ik natuurlijk wel de tijd om alles te leren, want de tijd overheerst nogal in ons leven. Jeetje wat een uit niet allemaal teweegbrengt en waar ik dan met mijn gedachten allemaal naartoe fladder.
Laat in de middag heb ik een vergadering en als er gestemd moet worden zie je duidelijk dat er hart en hoofd mensen zitten. In het chinees wordt de term hart-geest gebruikt; emoties en redelijk verstand, die we als mens beide nodig hebben. Als we alleen met het hart of anders gezegd het gevoel werken, dan wil dat niet zeggen dat dit altijd goed is. Want hoeveel liefde ligt er bij je gevoel? Of is het soms angst of andere emoties die de boventoon voeren. En alleen vanuit het verstand werken is ook behoorlijk bedroevend. Want waar blijft dan het gevoel voor de mens, dier en natuur. Men denkt dan te veel aan cijfertjes, geld en macht. We hadden een mooie combinatie hart-geest bij de vergadering en ik ben blij dat de weegschaal overhelde naar het hart. Daar heb ik eerlijk gezegd toch iets meer mee.
Dezelfde week zag ik mijn kleindochter en ik verbaas me telkens over het fijt dat ze iedere keer weer nieuwe input nodig heeft om haar leergierigheid te verruimen. Toen ik een boekje voorlas begon ze in het Engels alle kleuren te noemen die ze zag. Bij een verpakking van een fruitdrankje had ze het over antioxidanten, vitamine b en wat al niet meer. Ik wist verdorie niet waar ze het over had en ze is net drie jaar. Ik zal toch echt mijn best moeten doen om haar een beetje bij te houden maar in het tempo wat ze nu laat zien, zal dat een moeilijke klus worden. Oh ja, ieder heeft zo zijn kwaliteiten denk ik dan maar. En ik hoef niet alles te weten want ik ben maar een heel klein stukje van de puzzel die mensheid heet. En samen komen we een heel eind. Mijn kleindochter en alle kleine en grote kinderen helpen ons hierbij. Hoe mooi is dat.
Tilly Gerritsma
