Als ik uit de winkel van de bakker kom zie ik weer van alles staan bij het winkeltje Victory. Kom verder, staat er met sierlijke letters geschreven. Met daaronder: Hier is ’t leuk!!
Met twee uitroeptekens nog wel dus dan moet het wel leuk zijn. Kom verder met sierlijke letters is pure verleiding volgens mij. Het zakelijke: Hier is ’t leuk, zwakt de tekst wat af. Anderzijds is het bord afgeprijsd en dat is dan weer leuk, denk ik.
Kom verder… waar naartoe? Naar binnen of is het buiten ook leuk. En wie beslist of ik het leuk vind? Moet ik dan juist naar binnen gaan om dat uit te zoeken. Is binnen een huis, een winkel of ligt binnen in mezelf het antwoord en wie of wat geeft dat dan? Grappig dat ik zo in de war kan raken van een tekst, het is maar welke bril je op hebt.
Ruim anderhalve week geleden ging ik naar een bijeenkomst van ‘De kneep’. De kneep is een initiatief voor en door schrijvers en taalmakers in het Land van Cuijk en Maasduinen. Ik dacht, nu mijn boekje een sticker heeft gekregen van de bibliotheek als streekschrijver, dan zal ik dat ook wel zijn. Dus maar eens kijken onder welke club ik val. Ik trof het want de avond ging met name over het Boek & Bal wat op 7 maart 2020 in de schouwburg in Cuijk gegeven wordt. Georganiseerd door de kneep en BiblioPlus. En voor iedereen toegankelijk. Dat is nog eens wat anders dan het boekenbal van schrijvers van naam die hiervoor uitgenodigd worden. Dus gelukkig geen gala maar gewoon gezellig met elkaar genieten van…oh ik mag nog niets verklappen over het programma. Het thema van de Boekenweek is Rebellen & dwarsdenkers, daar houd ik wel van. Lekker op je oude dag… gepermitteerd ergens tegen aan schoppen en maar rellen. Het bordje van Victory past hier ook bij: Kom verder, hier is ’t leuk!!
In gesprek met een schrijfster, wie schrijft er overigens niet we zijn toch allemaal een beetje schrijver. Of beter gezegd tikkeraars op de laptop, telefoon en wat al niet meer. Mijn boodschappenbriefje schrijf ik nog ouderwets met de hand maar daar zou ik dus ook de telefoon voor kunnen gebruiken. In gesprek over mijn boekje, voor sommige een niet alledaags onderwerp, vertel ik dat ik ook columns schrijf. Die gaan gewoon over het dagelijkse leven, niets bijzonders maar toch belangrijk want we vullen er ons leven mee. ‘Goh, dat kun je ook’ zei ze ‘op twee verschillende manieren schrijven.’ Bijzonder dat ze dat bijzonder vond want hebben we niet allemaal vele rollen die we met verve kunnen bespelen. Afhankelijk van welk publiek we voor ons hebben. Het is nogal een verschil of we met opvoeding bezig zijn, iets wegleren, iets leren, iets willen hebben, iets weggeven of nemen. Je hebt mensen met wie je over je hobby praat, je kinderen, je gezamenlijke verleden, je frustraties en onmacht en ga zo maar door. Koetjes en kalfjes wisselen af met serieuze onderwerpen als filosofie zingeving en waarom besta ik in Godsnaam. En wie is God dan wel of niet of hoe kan ik dat zien? Ongeveer op de helft van mijn leven ontstond er een verschuiving in mijn denken, de poort van een andere dimensie ging open en nu raak ik niet uitgeleerd. Maar gelukkig zijn de dagelijkse geneugten niet verdwenen, evenals de ongenoegens waar nog veel uit of van te leren valt. Ik ben dus al lang verder gegaan en heb die aanmoediging niet nodig: Kom verder. Maar of het nu altijd onder de noemer leuk valt, valt te betwisten. Maar laten we als het effe kan, wel gezellig houden!
Tilly Gerritsma
