Toen ik mijn email nakeek zag ik dat iemand een filmpje had gestuurd hoe het leven in 1946 was. Jeetje, nog voor ik geboren was maar het triggert me zo dat ik terug dacht aan het oude Mill.
Dus op zoek naar: Mill van toen, de pagina van Toon Willems. Een feest van herkenning van oude gebouwen, winkels, huizen, straten, advertenties, hoogtijdagen van ‘van alles en nog wat’, een feest om te zien.
Grappig dat je je dan opeens weer van alles herinnert. Winkels waar ze van alles verkochten je kon het zo gek niet bedenken of ze hadden het, en anders dan kon het wel worden besteld. Het snoepwinkeltje van Catootje waar we iedere zondag voor een dubbeltje snoep mochten kopen. Ook met vastentijd maar dat ging dan wel in een pot want snoepen was uit den boze. De wandel- en gymvereniging, sport, toneel, muziek, carnaval, er komen allerlei oude verhalen naar boven als je de foto’s bekijkt. Wat gaat de tijd toch snel en wat is er in die korte tijd toch veel veranderd.
Wat niet veranderd is de openheid van kinderen en ook mijn kleindochter (drie jaar) kan er wat van. Mijn schoondochter stuurde een filmpje waarin Fenna haar zwangere tante van alles vertelt over de baby en wat zij hiervan vindt. ‘Ik vind het leuk dat je een baby heb maar ik wil geen baby. Baby’s zijn zo’n beetje slap en ze doen andere dingen en ze doen heel veel herrie maken, ze doen mijn oren pijn. Mama zegt er zijn ook goede baby’s, baby’ s huilen en ik hoef niet te huilen want ik ben al groot. Dus mm’ je ziet haar voorhoofdje rimpelen om na te denken waarna ze vervolgens verder gaat. ‘De baby komt vast wel uit, maar ik denk het wel.’ Vervolgens vraagt mijn schoondochter of ze blij is dat haar tante een baby krijgt. Ze slaakt een diep zucht en zegt ondertussen ja-ha. Ze moet dus duidelijk wennen aan een nieuwe wereldburger en inderdaad, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Huilen hoort er gewoon bij.
‘Kinderen en dronken mensen zeggen de waarheid’ werd er vroeger weleens gezegd. Die uitspraak zou ik enigszins willen rectificeren. Ze vertellen wat er in hun gevoelswereld speelt maar of dat nu de waarheid is, daar kan over getwist worden. Het is echter wel hun persoonlijke (tijdelijke) waarheid. Grappig dat een masker op, en ja de nodige drank, er soms ook voor kan zorgen dat er een paar maskers afgezet worden. En dat is dan toch weer goed wil je jezelf wat beter leren kennen. Kinderen hebben als het goed is nog geen masker op. Natuurlijk moeten ze ook sociaal wenselijk gedrag leren maar hoe de balans te vinden is soms puzzelen. Gelukkig hoef ik alleen maar oma te zijn en die rol bevalt me uitstekend. Vorige week was het opa en oma dag op de school. Fenna zit in een multiculturele klas met ik weet niet hoeveel culturen en geloven. Prachtig om te zien en ze krijgen van iedere cultuur iets mee. Een Nederlandse oma zong een liedje, een Turkse opa las wat voor en we kregen allemaal ‘thee’ uit een theepot wat limonade bleek te zijn. Omdat het feest was met al die opa’s en oma’s werd er getrakteerd op een koekje en Fenna mocht met de trommel rondgaan. Het lijkt me een uitdagende job voor het onderwijzend personeel om met al die verschillende culturen en gewoontes om te gaan. Een ouder, samengestelde gezinnen en opa’s en oma’s. Petje af, en heerlijk om weer een keer op school te zijn en hardop de kindjes te tellen in het Nederlands en in het Engels.
Tilly Gerritsma
