Hoesten en Snotteren, neemt u plaats in de wachtkamer. Indien u voor het spreekuur komt voor ander klachten en/of voor het spreekuur van de praktijkondersteuner... neem dan plaats in de gang. Stond er met grote letters te lezen op de tussendeur voordat ik de praktijk inging.
Ha ik mocht op de gang, ik had geen coronavirus want ik hoest en proest niet dus op de gang. Ik keek naar de doktersassistente en die wees naar de volgende klapdeur, daarachter lag de gang. Een aantal stoeltjes stond klaar en eentje was bezet door een jonge vrouw. We keken elkaar bijna verheugd aan want wij hoorden er niet bij, bij die vreselijke besmettelijke ziekte die de hele wereld op zijn kop zet. De mensen die mogelijk besmet waren, snotteren en hoesten dus, die zaten in de wachtkamer. Even later kwam er nog een man bij zitten die verdorie…een hoestje teweegbracht. Hij verstopte dit wel in zijn mouw van de trui maar…het was een hoestje. Natuurlijk vroeg ik niet of hij wel op de goede plaats zat want één hoestje dat moest toch kunnen. Even later kwam het tweede hoestje en hij vertelde dat hij van de weersomstuit zijn prikkel onderdrukte, en dat begrijp ik. Want hoesten is in deze tijd taboe. Hoewel ik niet bang ben voor corona…griepje, word je door alle nieuws en bangmakerij zo beïnvloed dat er ergens wel iets blijft hangen. Vanmorgen bij het wakker worden, het slaapkamerraam staat een beetje open, hoorde ik buiten iemand hoesten. Corona…ging er door me heen. Dat is toch echt een foute gedachte.
Zittend in de gang bij de mevrouw die op een school werkte vroeg ik me af hoe lang het was geleden dat ik op de gang moest zitten. Ik herinner me dat ik best een braaf meisje was dus ik weet echt niet meer of ik ooit op de gang heb gezeten. Wonderbaarlijk dat ik kinderen heb gekregen die, de een meer als de ander, de weg naar de gang wel kennen. Op de gang zittend waar verschillende dokters hun kamer hebben zie ik opeens dat een dokter naar de spreekkamer gaat, waar dus het grote gevaar zit. En dat grote gevaar, ik hoor die mevrouw overigens niet hoesten en proesten, komt langs ons, de ‘gezonde’ mensen op de gang. Jeetje, is dat niet gevaarlijk? Hoe zit dat besmetting?
Laten we wel duidelijk zijn de mens is o zo bang voor de dood en ik ben dat gelukkig niet. Nu moet ik wel zeggen dat ik al een behoorlijk leven achter de rug heb en als ik jonger was zou ik hier wellicht anders over denken. Maar mijn kinderen zijn de deur uit dus ligt dat anders. Bovendien, maar dat is mijn mening, bestaat de dood niet en gaan we als ziel weliswaar, eeuwigdurend verder.
Handen schudden mag niet van Mark Rutte dus ook bij de dokter worden er geen handen geschud. En hoe zit dat dan met deurklinken en wat zweeft er door de lucht naar me toe? Dat het coronavirus de gehele wereldeconomie zo kan ontwrichten, niet te geloven. Dat zal beslist ook wel weer ergens goed voor zijn want de een zijn dood is de ander zijn brood, is een gezegde dat plotsklaps door me heen gaat.
Ik had een gezellig gesprekje met de dokter en dat doet de mens goed. Alleen al een luisterend oor en oprecht meedenken kan wonderen verrichten. Uiteindelijk wil ik ook zelf kijken naar mijn disbalans en wat kan ik hieraan doen. Goed voor jezelf zorgen is de eerste vereiste anders kan je ook niet voor een ander zorgen, zegt mijn broer altijd. En laat dit nu bij mij het grootste probleem zijn en geen corona.
Tilly Gerritsma
