‘Volop tijd voor bezinning’ schreef ik op Facebook. Tijd zat want we mogen toch nergens naartoe. Alles zit op slot en de meningen van hoe het virus te verklaren, waar komt het vandaan, wat moeten we doen, vliegen ons om de oren.
Complottheorieën die door anderen weer als waar worden gezien. Het komt van dieren, van een geheim laboratorium in China waar ze virussen ontwikkelen om ‘vervelende’ of een te veel aan mensen uit te roeien. Of het komt van de 5G straling. Rudolf Steiner wordt aangehaald met het verhaal van toxische cellen. Energetische veranderingen ofwel verhoging van het bewustzijn van de mens, het komt allemaal voorbij. En wat moet of wil ik daar nu mee? Niets! Helemaal niets! De mens heeft de vrijheid om te denken wat hij wil denken net als dat de dood wel of niet bestaat.
Tijd voor iets leuks, is er nog wel iets leuks? Natuurlijk!
Mijn schoondochter die in verwachting is werkt thuis en dat vindt ze wel zo prettig. Dus houdt die maatregeling er maar in zou ik zeggen, zo veel als mogelijk en wenselijk is. De andere schoondochter zit een beetje in dubio met het thuis moeten werken. Onze Fenna wil dan extra aandacht dus wordt er veel gekliederd met verf en allerlei ‘vrije kunst’ gecreëerd. Werken blijft dan lastig. Ik geniet echter van de filmpjes die ze toestuurt en ben anderzijds ook blij dat ik Fenna niet hoef te vermaken. Als een wervelwind vliegt ze van hier naar daar. Haar natuurlijke behoefte aan weer iets nieuws, iets anders, wat ze als baby al had, schijnt zich steeds meer te ontplooien. Ik lijk meer op een baby die zestien uur per dag slaap nodig heeft dus dat past niet in het schema van een wervelwind.
We hoeven van de honger niet om te komen want allerlei zaken bieden aan dat ze het eten wat we lekker vinden, graag thuis komen brengen. Dus friet, broodje bal of wat je er maar op wilt. Maaltijdsalades, soepjes, voor en of hoofdgerecht, het kan allemaal. De shoarma en pizza bezorgers waren de rest ver voor en bezorgden altijd al aan huis, het is nog even wachten op de chinees.
Vanmorgen is mijn afspraak bij de kapper geannuleerd. Voor mijn oog zie ik iedereen met lange haren, staartjes en knotjes voor de heren, in allerlei leeftijdscategorieën, voorbijkomen. Het grijs wordt niet meer gedekt of je moet zelf aan de gang gaan. En knuffelen en omhelzen moeten we straks ook weer leren. Zouden de drie gebruikelijke kussen vervallen en hoe zit het met handen geven? De reclames op de tv lopen achter op de realiteit. Geen anderhalve meter uit elkaar, nog volop feesten en partijen met drommen mensen. En ook de bezorger wordt nog omhelst. Jeetje, het is me wat. Wat zullen, wat mogen we straks weer allemaal aanleren? En gaan we dat doen? Het vaak gekunstelde en niet echt gemeende, maar het hoort zo gedrag. En als alles zo goed als steriel is, is dat dan gezond? Krijgen we een zakje bacteriën bij de boodschappen die dan te schoon zijn ingepakt, zodat ons immuunsysteem nergens meer tegen kan. Zo rustig het op straat is zo hard is mijn geest aan het werk want anders wordt die maar lui. En dat is dan weer positief als het tenminste niet de negatieve kant opgaat.
Positief is dat mijn zonen en schoondochters extra bezorgd zijn en er meer belletjes en berichtjes mijn kant op gaan. En de natuur begint te ontwaken. Die trekt zich nergens wat van aan. En dat is toch wel een prachtig gezicht als ik helemaal alleen, even een frisse neus haal. Want gelukkig mag dat nog wel.
Tilly Gerritsma
