Is het een of twee jaar geleden dat pa en ma duif weer een nestje gingen bouwen? Ik zou het echt niet meer weten. Ze hebben de boom echter weer gevonden en het is een bedrijvigheid van jewelste. Totdat het stil wordt, broedtijd!
Nadat de boom bij de achterbuurman flink gesnoeid was waren de duiven hun huis kwijt. Het was me toch wat, ze fladderde wel in de buurt rond en geen idee of ze bij de andere buren, in de coniferen een nest hadden gebouwd. Maar de boom is hersteld van de snoeipartij en laat zich op zijn best zien met een prachtig bladerdak. En de duiven hebben de boom weer gevonden. Met grote takjes maken ze een flutnest. Sorry mijnheer en mevrouw duif, maar het is een nest van niks. Een paar takjes en ik begrijp nooit dat je daar je eieren in kunt leggen en je kroost in geboren laat worden. Of zou het de bedoeling zijn dat ze gauw het huis uitvliegen. Zo van: Het is nu genoeg, er is niets meer te halen, vooruit op eigen benen staan.
Volgens mij zijn het houtduiven en op internet lees ik dat paartjes maar voor één seizoen bij elkaar zijn. Betekent dit dat vader of moeder duif, met wisselende partner, het boompje telkens opzoekt. Of zou er een heel monogaam stelletje in huizen die schijt heeft aan het feit dat ze feitelijk maar een seizoen bij elkaar mogen of moeten zijn. Gewoon lekker vertrouwd bij de eigen partner, de eigen boom, dan weet je tenminste wat je hebt.
‘Ben je daar blij mee?’ appt mijn zoon nadat ik drie foto’s naar de groepsapp heb gestuurd. Met de aankondiging op de te verwachten gezinsuitbreiding. ‘Wel leuk om te zien dat ze weer zo hun best doen. Poep op het gangpad is wat minder. Och ja…de natuur hé. Mooi heen laten doen ik geniet van de drukte,’ antwoord ik hem. De voorbereidingen om een zo mooi en stevig mogelijk, vanuit duivenogen bezien nest te maken, fascineert me.
‘Duiven behoren officieel tot de categorie ongedierte’ lees ik even later. Wat is dat nou? Wie zegt dat? Oh…een site die van alles en nog wat aan bestrijdingsmiddelen heeft. En wij, de mens…vallen die daar ook onder? We maken toch ook een hoop lawaai, vuil, en verstoren van alles en nog wat.
Zoals gewoonlijk vindt Daan het geweldig dat de duiven me weer gevonden hebben. Zelf is hij druk met plantjes in de weer. Vele zakken tuingrond, ik weet niet hoeveel potten, heb ik naar hem toegebracht. Een potje heb ik meegekregen en mag ik zelf verzorgen. Meloen Charentais, zie ik op het potje staan en er zitten vijf zaden in. Twee plantjes zijn er al te zien en vol verwachting klopt mijn hart of de andere drie zaadjes ook nog uit willen komen. Er staat op de pot wanneer ze gezaaid zijn en ik heb ook allerlei instructies gekregen. Ze houden van warmte dus ik moet ze vertroetelen. Verder gaat hij aan de slag om nog wat zaadjes op te kweken want dat kan mijn tuin wel gebruiken. ‘Geef je ze dan wel iedere dag water mam?’ klinkt het bezorgd en dat begrijp ik. Als hij er zo zijn best voordoet moet ik zijn werk in ere houden.
Zouden er straks echt meloenen in mijn tuin groeien, ik kan het bijna niet geloven. Op het internet lees ik dat ze in een kas groeien…nou dan maar hopen op een warme zomer. Anders moet ik de charentais telkens binnenzetten want anders wordt het nooit iets. In en buiten mijn tuin ontstaat nieuw leven, hoe mooi is dat.
Tilly Gerritsma
Mill
