Een paar weken geleden hebben we afgesproken iedere zaterdagochtend even te bellen. De ene keer belt zoonlief en de andere keer ben ik hem net voor.
Mijn zoon leeft nogal in zijn eigen wereld en ik heb me beklaagd dat ik al dood en begraven kan zijn zonder dat hij iets weet. Want hij speelt vaak ‘niet thuis’ en ik krijg hem dan op geen enkele manier te zien of te horen.
Dit werkt tot zo ver goed en het gesprek komt op een gegeven moment op het computerspel: World of Warcraft. Nu heb ik werkelijk geen verstand van computerspelletjes, het interesseert me ook niet. Slecht een keer, jaren geleden toen mijn zonen thuis nog volop speelde, heb ik ze een tip aan de hand gedaan. Mijn jongste zoon liep vast in een spel op de PlayStation en kwam maar niet verder. Totdat ik zei: als je nu daar op de muur eens klopt of dat eens probeert. En jawel hoor, een engeltje dat waarschijnlijk ook van spelletjes houdt heeft dat beslist in mijn oor gefluisterd. Want het hevig verlangde item werd daardoor gevonden. Eeuwige roem heb ik hiermee vergaard bij mijn zonen en dat is natuurlijk ook wat waard.
In het spel: world of warcraft, is een sha van Twijfel, Wanhoop, Angst, Boosheid en Trots. Trots schijnt de ergste te zijn als ik het goed begrepen heb want die heeft zich verstopt. En is nooit meer boven water gekomen. We hebben het over de dualiteit van het leven dat we schijnbaar alles moeten bestempelen als goed of kwaad. En dat alle gevoelens een positieve en negatieve kant kennen en daar ga ik later voor me zelf nog even op door. Twijfel kan goed zijn omdat je de tijd neemt op nog eens goed na te denken en alles op een rijtje te zetten. Anderzijds is altijd twijfelen ook een kwalijke zaak, je komt er nergens mee. Angst, onzekerheid, oude pijn…wat komt er niet allemaal naar boven als iemand veel twijfelt. Wanhoop is niet direct geweldig en de schaal neigt volledig door te slaan. Ware het niet dat als je eenmaal wat verder bent, wat verder kunt kijken, of er plotseling iets moois gebeurt, de wanhoop volledig kan omslaan tot iets positiefs. Bijna niet voor te stellen als je midden in de wanhoop zit, maar er is van alles mogelijk. Angst is positief (je handen niet aan de kachel branden) als negatief en het spijt me te constateren dat de meter de laatste maanden wel erg doorgeslagen is. Boosheid is negatief en positief als je kunt kijken waar hij vandaan komt. En misschien wel meer over je zelf zegt dan dat je graag zou willen. En Trots kent natuurlijk ook heel veel gradaties. Even trots zijn is helemaal niet zo erg hoewel ik het woord liever zou vervangen door blij. Te veel trots gaat stinken volgens mij.
Na al dat gemijmer in mijn hoofd wordt het tijd om te ontspannen en hup op de fiets want het is prachtig weer. Ook de natuur heeft te maken met dualiteit, niet an sich vermoed ik maar wel door de omgevingsfactoren van droogte en extreem nat weer. En uiteraard van extreme kou en bijvoorbeeld een hittegolf, invloed van het milieu door de mens en ga zo maar door. Dus neus in de wind, verstand op nul en heerlijk de geur van de vlierbes in me opnemend die jammer genoeg bijna uitgebloeid is. Korenbloemen, klaprozen en allerlei andere bloemen die in de berm staan tussen het onkruid, ook hier is dualiteit, maken veel goed. De vogeltjes fluiten hun lied, boven me hoor ik een buizerd en voor de verdere rest is het stil. Hoe mooi kan de wereld zijn.
Tilly Gerritsma
