Het was absoluut niet van levensbelang en de wereld zou heus niet vergaan maar toch, het was ontzettend vervelend dat ik de mail niet meer kon openen. Alsof ik was afgesloten voor wat mogelijk belangrijk is maar in werkelijkheid meestal zeer onbelangrijk (reclame) is.
Dus mijn zoon die er het meeste verstand van heeft en de minste tijd, een berichtje gestuurd met de nodige foto’s erbij. In de avond belt hij me op maar dan is het leed al geleden. ‘Ik weet niet wat er gebeurd is maar ik kan de mail weer openen. Maar ik ben wel van alles kwijt op het bureaublad, alle pictogrammen en nu staat er iets anders.’ Na even heen en weer gepraat, een update is de schuldige, vertelt mijn zoon doodleuk dat ik maar goed moet kijken wat er veranderd is, want hij kent deze versie nog niet, en dan kan ik hem dat later leren. Ja. Ja!
De volgende dag vertel ik aan mijn schoondochter dat ik slecht heb geslapen en dat komt omdat ik een serie aan het volgen ben op Fox. ‘Ik weet echt niet of ik moet blijven kijken’ vertel ik haar. ‘Het is zo afschuwelijk en anderzijds ook fascinerend. Het gaat over macht, een soort nieuwe wereldorde, vrouwen als broedmachines, de MeToo beweging is er niets bij. En dat alles onder een zeer godsdienstig regiem ziet men het beest in de mens en dat is niet fraai. Ik heb er verdorie slecht van geslapen, dat zegt feitelijk genoeg.’ Mijn schoondochter knikt en weet direct dat ik het over de serie Handmaid’s Tale heb. ‘Akelig hé’ zegt ze en doet er nog een schepje bovenop door te zeggen dat in de Corona tijd ook zoveel dwangmaatregelen zijn. Even later vertelt ze me dat als ik een bepaald apparaat koop ik ook kan streamen, zij mag twee of drie mensen toevoegen bij Videoland die de serie ook uitzend. Help! Streamen! En dan moet ik wat aansluiten en instellen? Razendsnel zoekt ze op waar ik een goedkoop, vraag me niet hoe zoiets heet, apparaat kan kopen en jawel hoor, de volgende dag heb ik hem in huis. Mijn schoondochter heeft het keurig voorgedaan maar hoe ging dat ook alweer? Apetrots vertel ik haar later dat het gelukt is en dat ik kan streamen. Nu nog even nadenken of ik de serie wil afkijken of toch maar iets wat vrolijker is ga opzoeken.
De waar-en onwaarheden buitelen nog steeds over elkaar heen in deze tijd en ik word er eerlijk gezegd behoorlijk misselijk van. Gelukkig krijg ik ieder week een filmpje toegestuurd van een vriend die zijn bakkunsten vertoont. Ik vraag hem of ik uit het bak-menu mag kiezen, als ik een keer op visite kom. ‘Absoluut mag jij kiezen Tilly. Jij bent dan de hoofdgast en krijgt het heerlijkste gebak. Welkom!’ is zijn antwoord. Dus daar moet ik maar eens naartoe. Maar we omhelzen elkaar altijd als we elkaar weer eens zien en dat mag dus niet. En misschien wil ik dat wel en hij durft niet. Het is me toch wat. ‘We mogen nog niet kussen’ roept Jan als ik hem weer eens tegenkom. Niet dat we ooit gekust hebben maar elkaar niet aanraken, toch de gek dat dit niet meer kan. In wat voor een wereld leven we feitelijk?
Gelukkig gaat de natuur gewoon zijn gang en trekt zich niets aan van wat wij ons allemaal op de nek gehaald hebben. Bewust of onbewust, wie zal het zeggen. De vakantietijd komt eraan. Het wordt tijd dat we wat dieper gaan ademhalen en ons bezinnen wat we nu werkelijk belangrijk vinden. En die anderhalve meter is wat mij betreft liever vandaag dan morgen verleden tijd.
Tilly Gerritsma Mill
