Al weken verleidde hij me als het ware met zijn kook-en bakfilmpjes. Het ene na het andere lekkers werd me voorgeschoteld en allemaal handgemaakt en uiteraard met veel liefde.
Maandag zou het goed weer zijn dus met de fiets naar Helmond. Om te proeven uiteraard of het echt zo lekker was als dat het eruit zag. Dus niet want op de dag zelf was het allesbehalve goed weer en in Helmond en ook later in Mill regende het.
‘Zullen we het maar uitstellen?’ appte hij al vroeg en dat leek me een goed idee. Ik ben immers een mooi weer fietser en ondertussen kan hij zijn bakkunsten nog wat meer oefenen.
Iets lekkers bij de thee, gaat er beslist een volgende keer ook komen.
De dag daarvoor hadden we, mijn schoondochter en ik, ook al wat lekkers geproefd bij de Warmoes. Een historische Tuinderij in Lent waar mijn schoondochter en Fenna regelmatig naartoe gaan. We zaten heerlijk in de boomgaard op een bankje te genieten van koolraapsoep met mosterd wat verrassend lekker was. Het zelfgemaakte gebak, waar ik watertandend langs liep, had ik wonder boven wonder kunnen laten staan. In de folder las ik dat ze vijfenzeventig onbespoten soorten groenten en kruiden hebben en zestig verschillende fruitrassen. Appels, peren, pruimen, kweeperen, mispels enzovoort. Er is een bloementuin en ze hebben acht verschillende soorten bessen, frambozen en bramen. Op sommige dagen mag je zelf je fruit plukken. Er zijn plantjes en kruiden en wat al niet meer te koop. En je kunt er ook logeren in de oude warmoezenierswoning vertelde me de kok in het tuincafé annex winkeltje, waar je van alles kon kopen wat afkomstig is uit de tuin. ‘Wil je een mispel likeurtje?’ vroeg mijn schoondochter even later ‘dat is zo lekker!’ Dat leek me niet verstandig want ik moest nog rijden. ‘Kun je nippen’ zei ze lachend terwijl ze even later twee glaasjes voor ons neer zetten. ‘De rest drink ik wel op!’
Wat wordt er veel gebouwd in Nijmegen als je ‘De Oversteek’ overgaat. Huizen komen als paddenstoelen uit de grond, lijkt het wel. Flats, een nieuw groot winkelcentrum, er staat nog van alles te gebeuren. En midden tussen die drukte, als een oase, ligt de Warmoes. Mijn zoon woont in een kindvriendelijke wijk. Een groenstrook voor zijn huis met een vrij diepe geul die als het hard regent verandert in een tijdelijke vijver. De gehele wijk heeft soortgelijke voorzieningen die gemaakt zijn om de eventuele overlast aan water te kunnen opvangen. Fijn dat de kinderen gewoon voor het huis kunnen spelen.
Mijn tuintje is sinds kort een waar paradijs voor bijen en vlinders dankzei de inzet van Daan. Hij vond mijn tuin een beetje kaal en daar heeft hij gelijk in. Aangezien hij in zijn eigen tuin aan het experimenteren is met plantjes mag ik ook in die vreugde delen. Zorgvuldig heeft hij overdacht hoe ik de plantjes kon zien als ik vanuit de woonkamer de tuin inkijk. Meestal zet je de grote plantjes achterin en de kleine vooraan naar de straat toe. Bij mij is dat net andersom zodat ik alles te zien krijg vanuit mijn eigen beschutte woonkamer. Hoe mooi is dat! Het is weliswaar een allegaartje maar dat mag de pret niet drukken. Mijn zoon heeft er al zijn liefde ingestopt, bijen en vlinders zijn er blij mee en ik heb een kleurrijk uitzicht. Wat wil je nog meer? ‘Volgend jaar doe ik het anders, als je het goed vindt’ heeft hij al gezegd want dit was even oefenen. Ik vind alles best want ik weet dat hij zijn eigen tuintje maar ook mijn tuintje met hart en ziel zal bewerken. En dat is wat telt.
Tilly Gerritsma
Mill
