Op een dag werd ik verrast met een grote bos bloemen. Als steuntje in de rug omdat veel vrijwilligerswerk wat ik eerder deed, op dit moment fysiek niet meer lukt.
Nu mag men een gegeven paard niet in de bek kijken, en ik vind een bos bloemen ook altijd erg leuk, maar wat een vreemdsoortige bos had ik gekregen.
Alles is aan verandering onderhevig en dat begrijp ik. Maar is anderzijds ook zo verwarrend. Wat eens goed bleek te zijn wordt na menig onderzoek afgekeurd. En wat eens mooi of leuk bleek te zijn wordt na jaren en soms nog veel korter, gezien als een giller, ouderwets en ga zo maar door. Hoe is het mogelijk dat we dat eens mooi vonden, dat zo gedaan hebben, dat goed hebben gevonden? Waar was ons verstand of gevoel? Gebruikte we dat niet? Deden we ‘gewoon’ maar mee omdat het zo hoorde? Omdat iemand beweerde dat het goed, mooi of juist slecht was? De bos bloemen die ik had gekregen, en daar kunnen degene die dit met de beste bedoeling stuurden helemaal niets aan doen, viel wat mij betreft onder de noemer chaos.
Nu is dat uiteraard mijn persoonlijke mening en dat ongestructureerde past ook wel in deze tijd en eerlijk gezegd, ook wel wat bij mij. Grappig dat de bloemist de tijdsgeest zo goed heeft gevangen.
Jaren heb ik me min of meer geërgerd als mijn zonen twee verschillende sokken droegen terwijl dat nu hartstikke modern is. Zo ver wilde ik niet gaan voor een cadeautje maar blije sokken wilde ik graag kopen voor zijn verjaardag. In deze vreemde tijd iets vrolijks, wat wil je nog meer. Vrolijk word ik ook van het initiatief van wensbomen in Langenboom, Mill, Sint Hubert en Wilbertoord. En aan het voorstel om voor een ander te koken en samen een maaltijd te nuttigen. Vooral nu we naar de kersttijd toegaan, de donkere dagen, is het belangrijk om voor voldoende licht te zorgen. Prachtig dat ‘Ontdek Mill’ bruist van ideeën en mensen oproept om ook hun idee naar voren te brengen. Wat er ook gebeurt in de wereld, in ons persoonlijke leven, we hebben de kracht om boven het donker uit te stijgen en ons persoonlijke licht te doen stralen.
Hoe houden we de moed erin nu vrijheid zo’n vreemd woord is geworden na al die maatregelen die ons min of meer opgelegd zijn. Zijn ze noodzakelijk? Wordt er wel een eerlijk spel gespeeld? Macht is verslavend las ik ergens maar ook dat angst je niet mag verlammen maar je juist moet stimuleren. Uit de angst breken zodat er creativiteit ontstaat. Ook hoorde ik iemand zeggen dat de slaven vroeger mondkapjes moesten dragen, vanwege de slechte adem maar ook om hen te vernederen. Wie zou dan de baas zijn, de macht in handen hebben, gaat er door me heen als zelfs de koning een mondkapje draagt. Of hoort het bij het spel terwijl zelfs de RIVM zegt dat het geen meerwaarde is t.a.v. corona verspreiding. Ik begrijp het allemaal niet maar ben blij dat angst bij de bewoners in Mill zorgt voor creativiteit.
Tilly Gerritsma
Mill
