‘Verbinding’, gaat er als eerste woord... als gevoel door me heen als ik wakker word. Ja dat is me zowat: verbinding. Uiteraard ga ik de uitdaging aan en bedenk want ik allemaal weet over verbinding. ‘Positief’ hoor ik in gedachten mijn grootste leermeester zeggen, als ik de neiging heb om aan verdeel en heers te denken. Waarvan verbinding geen sprake is. Vanuit het heers en verdeel mechanisme misschien wel maar daar denk ik anders over.
Positief! Ik vergeet nooit dat mijn collega dat aan me vroeg toen ik moest reageren op zijn reactie. Ik kookte en zou hem wel eens… Maar dat mocht niet, het moest positief zijn. En als leerling luisterde ik braaf naar de leraar. Dus ook nu ga ik de uitdaging aan om een positieve verbinding te zoeken. En dat is maar goed ook, dat mijn gemoedstoestand gericht wordt op het positieve in deze zeer vreemde tijd. De verbinding met me zelf, mijn hart/ziel verbinding lukt me erg goed in deze dagen. En ook met mijn lijf dat me vertelt dat ik voldoende rust moet nemen. Ik ga de diepte in met allerlei boeken om me zelf wat beter te leren kennen. Mijn positieve kanten en ook mijn schaduwzijde, verbindt deze en geef eerlijk toe dat alles bij mij hoort. Ook al heb ik aan sommige een broertje dood. Dat wat ik denk te zijn ben ik niet vertelt me het boek: een cursus in wonderen. Ik leef in een illusie, de materie is tijdelijk van aard en ook onze gedachten en emoties. En het boek: Ik Ben Zijn, van Shri Nisargadatta Maharaj, haalt me ook uit de materie en vertelt wat ik in wezen ben. Ha ik kom als vanzelf uit bij verbinding. Ik denk wel dat we een ik zijn maar in wezen zijn we een Wij: Wij Allen Zijn. Alles wat in de materiele wereld bestaat is als energie met elkaar verbonden en hangt aan elkaar, staat niet los van elkaar. Hé hé, en dat op de vroege morgen. Zo vroeg al de diepte in!
Terug in het nu denk ik aan Floris mijn kleinzoon van bijna vijf maanden. Dus automatisch duik ik weer het verleden in en dat is ook wel eens lekker. ‘Kijk’ zei mijn zoon toen ik bij hem was en liet zijn sokken zien. Pa en zoonlief hadden dezelfde streepsokken aan. Wat een prachtige verbinding. Mijn schoondochter stuurde een filmpje waarin Fenna samen met mama heel creatief bezig was. Schilderen, sierraden maken, knutselen en plakken. Samen koken en bakken. Je kunt het zo gek niet bedenken. Het is een prachtige verbintenis. Met papa gaat Fenna fietsen, de natuur in, een schat zoeken, muziek luisteren en dansen. Ook weer een mooie liefdevolle verbintenis.
En ik zoek de verbintenis met mijn twee andere zonen die het een beetje zwaar hebben in deze periode van het jaar. Zij zijn de verbinding met de fijne momentjes, de geluksgevoelens een beetje kwijt. Een keer een bezoekje, extra telefoontje, een maaltijd kan de verbinding weer maken en dat doet me goed.
Afgelopen weekend hadden we eventjes sneeuw. ‘Mam, wat is het licht buiten’ zei Daan en dat was het inderdaad. Hoewel het donker was, gaf de sneeuw zoveel licht dat het donkere verdween. Hoewel ik niet zit te wachten op een dikke pak sneeuw, meer licht en liefde voor alles en iedereen is me zeer welkom. Het lijkt me fantastisch om onze donkere moeizame en wellicht stroperige zwartgallige gedachten van deze tijd, door het licht te laten verdrijven. Wat een prachtige verbinding zal dat zijn.
Tilly Gerritsma, Mill
